Slavin (On Hold)

De kelder

Even een waarschuwing vooraf! Ik heb dit geschreven in word nog voor ik wattpad had ontdekt dus in dit hoofdstuk zitten ongeveer 5 hoofdstukken. Ik snap dat dit verwarrend is maar dit hoofdstuk is 32.552 woorden lang... dus veel lees plezier!!!

Ik wordt wakker in de kelder waar ik nu al een paar jaren woon. Ik ben een slavin, ik ben nu 17 jaar oud, van een rijke man met een zoon en een vrouw, ze wonen in dit huis met 10 mensen. Hij heeft me nog nooit een blik waardig gekeurd, maar toen ik hier net aankwam heeft hij me een belofte gedaan, zodra ik 18 was zou ik nog maar 1 week voor hem hoeven werken en dan was ik vrij, ik word over een week 18 dus ik moet hier nog maar 2 weken werken. Ik heb geld gespaard zodat ik weg kan en een nieuw leven kan opbouwen. De zoon van de man is de enige van hun familie die me rechtvaardig behandeld: hij kijkt me aan en zegt 'dankjewel' als ik hem iets breng. Maar ik kan nooit iets terug zeggen, dat komt doordat ik me zo dom gedraag, zo dom dat ik niet eens engels kan spreken. Ik kom uit Nederland, en ik ben verkocht als slavin sinds mijn 10e. Ik doe alsof ik het wel kan verstaan maar dat ik het zelf niet spreek, dat is makkelijker. Ik maak dan geen vrienden en dan kan ik makkelijker vertrekken uit die hok. Ik zit hier opgesloten tot de zon opkomt, ze willen niet dat ik vlucht, ook al denken ze dat ik te dom ben om ook maar een plan te bedenken en dat ik het daar buiten nooit ga overleven. Wat ze niet weten is dat ik elke ochtend voor dat de zon opkomt wakker word en oefen met een houten zwaard. Ik heb er een gestolen een paar jaar terug toen de zoon aan het oefenen was met zijn instructeur. Ik keek altijd toe tijdens mijn vrije tijd, dan kon ik het de volgende dag proberen na te doen, eerst deed de instructeur moeilijk over dat ik aan het kijken was maar toen de zoon hem vertelde dat ik het toch nooit zou kunnen doen gaf hij toe dat hij een beetje vervelend aan het doen was. Ik heb een soort van eigen kamer, het is meer een eigen hok. Ik ben de enige slaaf die ook mag bedienen als er visite is in het huis. Omdat ik blond haar heb en mooie rondingen, tenminste dat is wat de keukenhulpjes zeggen, ik hoorde ze dat zeggen toen ze dachten dat ik er niet was, het zijn trouwens allemaal jongens, alleen de kokkin is een vrouw en buiten zijn er natuurlijk ook nog een paar meiden maar die slapen ook buiten en ik zie ze bijna nooit. Er zijn ook nog een paar meiden speciaal voor de oom van de familie, ik snap niet echt waarom, en ik ben een speciale bediende voor de zoon. Daarom kan ik ook kijken als hij oefent, en af en toe met hem meedoen. Ik mag allen naar de rijke vader luisteren of naar zijn zoon. Zijn zoon probeert nu Nederlands te leren zonder dat zijn vader het hoort. Af en toe praat hij tegen me, met kleine zinnetjes zoals: 'Hoe gaat het?' dan praat ik wel terug. Hij is heel aardig. Ik weg mag als ik 18 ben hier weg. Ik weet sinds gister zijn naam: Alex. Als zijn moeder hem betrapt dat hij met me praat in het Nederlands dan lacht ze en schud ze alleen haar hoofd of legt haar vinger op haar lippen als haar man op dat moment vlakbij is. Ik oefen de techniek die ik gister gezien heb bij zijn training en merk dat die best moeilijk is, maar heel noodzakelijk als ik wil overleven. Ik oefen tot ik iemand naast mijn hok -een soort van mijn eigen kamer- hoor lopen, ik leg het houten zwaard snel onder mijn matras van hooi en ik doe wat ochtend oefeningen als de kokkin binnenkomt om me te halen.

'Kom je Olivia?' zegt ze in het engels, ik knik. De kokkin denkt waarschijnlijk dat ik geen tong meer heb. Ik loop achter haar aan naar de keuken. Ze geeft me Alex's eten, en stuurt me dan weg om het naar hem te gaan brengen. Ik loop de grote trap op en ga naar rechts de gang in ik loop naar de tweede deur aan de rechterkant en klop op de deur, ik wacht even 5 minuten en dan klop ik nog een keer en doe de deur open. Alex ligt nog te slapen, ik had harder moeten kloppen. Ik klop nog een keer op de deur, dit keer harder en hij schiet overeind. Hij kijkt verschrikt om zich heen, dan ziet hij mij en zucht diep.

'Goedemorgen.' Zegt hij in het Nederlands. Ik hoor iemand achter me en knik naar hem, hij kijkt me even bevreemd aan maar dan ziet hij iemand in de deuropening staan, ik zet zijn eten naast hem op zijn nachtkastje en draai me om. In de deur staat zijn vader, lord Harington. Ik kijk even naar Alex, of ik nog iets voor hem kan doen.