ดุจเมฆา

ดุจเมฆา ๕

..

..

เพราะด้วยประชวรไข้รุมๆ แต่เมื่อคืนกอปรกับการดื้อแพ่งอิดออดไม่ยอมเสวยโอสถฝรั่ง เช้าวันจันทร์ของหม่อมเจ้าองค์ดื้อแห่งวังมฤคมาศจึงขลุกขลักไม่เรียบร้อยอย่าที่เคยเป็นประจำ

เริ่มตั้งแต่ที่ทรงตื่นทมขึ้นมาตะวันก็ขึ้นสูงเสียสายโด่ง อาการดูจะย่ำแย่ลงเสียอีกเมื่อความปวดร้าวเกาะจับเข้ามาตามพาหา ปฤษฏางค์จนถึงขนาดลามไปที่บั้นพระองค์ นาฏหรือกระบอกเนตรก็ร้อนเสียราวกับมีใครจุดไต้มาสุมไฟ ในศอนั้นแสบเสียดแม้กระทั้งเพียงกล้ำกลืนน้ำลายก็ทำได้ยากยิ่ง

ที่จริงแล้วนั้นสาเหตุอาจเป็นเพราะเสวยน้ำน้อย หรือหนักเสวยของหวานจนร้อนใน หรือเป็นเพราะความที่ทมไม่ได้ในคืนนั้น ทุกสิ่งเป็นเหตุของการไข้ได้หมด แต่คนเจ้าคิดเจ้าแค้นมีหรือจะคิดเหตุผลอันเป็นความจริง ทั้งหมดที่ดำริคือการกล่าวโทษคนที่เพิ่งบังคับเอาก้อยของตัวไปเกี่ยวเพื่อขอคืนดีคนนั้นที่เป็นเหตุทำให้ทมยากไปอีกเสียค่อนคืน อาการจึงย่ำแย่ขนาดนี้

องค์เล็กจ้อยยังไม่ที่ลุกจากทีด้วยความอ่อนล้า ทมตะแคงข้างมองกิ่งพะยอมใหญ่นอกหน้าต่างที่ออกดอกขาวสะพรั่ง ไหวตามแรงลมเอื่อยในยามสาย แดดทอสีเหลืองอ่อนนวลยังไม่แข็งเท่าใดนักบอกให้รู้ว่ายามนี้คงไม่เกิน 10 นาฬิกาเพราะถ้าค่อนไปติดเที่ยงแล้วแดดจะแข็งจนรู้สึกไอร้อนพัดผ่านเข้ามาในห้องทม

ไม่แน่ว่าเป็นเพราะพิษหรือเป็นเพราะสัมผัสจากคนเมื่อคืนกันแน่ที่ทำให้ปลายก้อยน้อยข้างนั้นรู้สึกราวมีกระแสไฟอุ่นๆวนเวียนอยู่ไม่หาย