Hiçbir zaman papatyaları sevmedim. İyi gün dostudur papatyalar. Havalar güzel olduğu mevsimde ortaya çıkarlar. Peki neden havalar kötüyken yoklar ?
Papatyaları hep insanlara benzetmişimdir. Yazları ben varım , burdayım , huzur veririm sana havası verir hep. Ama kış mevsiminde yine toprağın altına gizlenirler. İnsanlarda böyle değil midir ? İyi gününde hep yanında, ama kötü gününde hayali bir toprağın altına gizlenirler.Ben doğar doğmaz hayata yenik başlamışım. Ailem tarafından terk edilmiş , bir başıma bırakılmışım. Arkadaşlar umudunu kaybetme dediklerinde
-umut mu , oda ne ?? Ben umudu hiç bulmadım ki kaybedeyim derdimBir insan ölmeyi ister mi . Ben hep istedim geceleri yatarken hep dua ettim. Hem ben niye insan olarak dünyaya geldimki ?? Bir kanguru olsaydım . Kangurular bile çocuklarını sokağa atmadan karnında taşırlar . Bir sıcak kucak istedim çokmu ki istediğim. Veya bir kelebek olsaydım 3 gün yaşayıp dünyanın faniliğinde insan olmadığıma şükretseydim.
Biz insanlar doğarken ağlamışız ki . Sonradan bıraktığımız gülücükler sahte. Hani derler ya timsah gözyaşları diye yanlış aslında timsah gözyaşı diil timsah gülüşler , kahkahalar var bu dünyada.
*
Her canlı ölümü tadacak, kimi acı çekerek ; kimi biraz daha acı çekerek
*Yepyeni bir hikayeyle karşınızdayım inşallah beğenirsiniz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya Mevsimi
Teen Fiction* Her insan ölümü tadacak , kimi acı çekerek ; kimi biraz daha acı çekerek... * Biliyormusun ? Evimdin sen benim, ailemdin, nefesim , karanlıkta ellerimdin... * Cam kırıkları gibidir bazen kelimeler; sussan acıtır , konuşsan kanatır * Ne ben dilek t...