Lisemdeki Kahramanlar

Saklı Gerçekler

-Erica-

"Nasıl yani ben şimdi-" sözümü tamamlayamadım. Daha doğrusu nasıl devam edeceğimi bulamadım. "En son ne zaman hasta oldun Erica?" dedi karşımdaki adam sakin bir sesle. Düşündüm. Kendimi bildim bileli üşütmemiştim bile. "B-bilmiyorum" dedim kekeleyerek "Ben biliyorum" dedi ve devam etti "Hiç" gözlerimi kıstım "Tamam bu tuhaf ama hala evlatlık olduğuma inanmıyorum" "SHİELD yöneticisinin söylemesi sana yetmiyor mu?" arkasına yaslandı. "Hayır" dedim onu taklit ederek "O zaman anlatayım. Senin gerçek baban Aiden Jahsen. Kendisi çok güçlü bir mutantdı" "Bekle" dedim "Dı mı?" "Ne yazık ki artık aramızda değil" dedi ve devam etti. " İnsanların mutantlara olan nefretinin en üst düzeylerde olan yıllarda Aiden ve Cassie'nin bir kız çocukları oldu." "O ben miyim?" "Evet. Fakat o yıllarda mutantlardan o kadar nefret ediliyordu ki Aiden dışarı adımını atamıyordu. Seni iki yıl kadar gizli büyütmek zorunda kaldılar." "Dur. Babamın mutant olduğunu söyledin gücü neydi?" Adam gülümsedi "İnsanları iyileştirebiliyor, acısını alabiliyordu ve istediği zamanda karşısındakine acı çektirerek öldürebiliyordu." "Çok farklıymış" Önümdeki dosyaya baktım. Sonra durdum. Bütün hayatım yalandan ibaretmiş. Annem yıllarca bana yalan söylemiş. Şimdi anlttıklarını düşündükçe kalbimde bir sızı hissediyorum. Çok tuhaf bir sızı bir yandan hepsinden nefret etmek istiyorum diğer yandan onlara sımsıkı sarılmak istiyorum. Gözlerimin dolduğunu ve nefesimin kesildiğini fark edince yüzümü çevirdim. Yönetici sessizce benim kendime gelmemi bekliyordu. Kapının açılma sesini duyunca göz yaşlarımı sildim ve o yöne baktım. Avengers ile Storm gelmişti. "Logan ve Ororo'yu aldık Logan Gambit ve Beast'ı almak için ayrıldı" dedi Kaptan, içeri girerken. Hawkeye'ın bana doğru baktığını fark edince yüzümü çevirdim "Erica?" dedi ve yanıma diz çöktü. "Fury ona ne söyledin?" Tony'nin sesi sinirli geliyordu. Fury "Sadece gerçeği" demekle kaldı. Göz yaşlarımın akmasına izin verip Hawkeye'ın boynuna sarıldım. Kollarını bana doladı saçlarımı okşadı. "Hadi toparla kendini" konuşan Kaptandı devam etti "Kahramanlar böyle yapar" hafifçe gülümsedim ve kafamı kaldırdım "Biraz hava almak istiyorum" dedim ve ayağa kalktım Black Widow'un bana eşlik etme teklifini kabul ettim ve beraber dışarı çıktık.

"Bildiğim çok güzel bir yer var orada yanlız oluruz." dedi ve koluma girdi. Uzun koridorlardan geçtikten ve bir iki merdiven çıktıktan sonra balkon gibi bir yere geldik. Küçük, hafif karanlık bir yerdi. "Burası Clint'in en sevdiği yer" dedi "Clint mi?" diye sordum "Hawkeye" diyerek yanıt verdi ve devam etti "Kimliğini gizli tutmakta ısrar eden inatçılardan biri işte" "Sana Natasha diyebilir miyim?" diye sordum "Canın nasıl istiyorsa. Anlat bakalım ne oldu" Başımı öne eğdim. Aşşağıda koşturup duran SHİELD ajanlarını izlemeye başladım. "Sorun Babam" dedim kısık bir sesle "Gerçek babam farklı biriymiş. Bir mutantmış" Natasha durdu ve bana baktı. Sonra durumu toparlamak için "Her zaman aile sorunu olur zaten" dedi gülümseyerek. Kafamı kaldırıp ne dediğini anlamadığıma dair bir bakış attım. Natasha gülümseyerek "Tony'nin de evlatlık olduğunu biliyor musun?" dedi. Gözlerimi kocaman açtıp "Ciddi misin?" dedim şaşkın bir sesle. "Clint'de ailesini daha çok küçükken kaybetti" "Ne demeye çalışıyorsun" "Nedense her kahraman'ın geçmişi acılarla doludur. Çünkü onlar o acılara göğüs gererek güçlenirler" "Nasıl yani benim de bir kahraman olacağımı mı söylüyorsun?" "Neden olmasın?" ayağa kalktı "Bak sana ne diceğim. Uzun zamandır Fury ve Tony bir proje üzerinde çalışıyor. Özel yetenekleri olan çocukların eğitim alabilceği bir okul." "Ama benim hiç özel yeteneğim yok" "Belki de vardır" dedi ve bana gülümsedi. Kafam iyice karıştı. "Önce bir babamın hikayesinin kalanını dinlesem daha iyi olacak" dedim

______________________

"Benim güzel kızım sana asla birşey olmayacak" Adien daha 3 aylık bile olmamış bebeği kucağına aldı. "Seni hep koruyacağım" dedi ve evden dışarı çıktı. Bulunduğu küçük kasaba bile ailesi için güvenli değildi artık. Cassie hızla kıyafetleri tıkıştırdığı çantayı aldı ve arabaya fırlattı. "Onların bunu yaptığına inanamıyorum" dedi kızgın bir sesle. Adien kızının burnuna küçük bir öpücük kondurdu ve onu annesinin güvenli kollarına emanet etti. "Bizden korkuyorlar. İnsanlar korktukları zaman kontrolden çıkabiliyor" dedi. "Emin ol mutantların onlardan korktukları kadar korkmuyorlardır. Sizden nefret ediyorlar hayatım" dedi eşinin yanağına bir buse kondurup arabaya bindi. Adien "Xavier'in okulunda güvende olacağız emin ol" dedi arabaya bindi ve çalıştırdı