Toprağın Altından

Yakama Gül İliştirdim

Paramparça ifadeler takındım bugün.Ceketime gül iliştirmedim.Hayatımı ben yönlendirmedim.Ruhum bana ait değildi.Başkasına hapsolmuşum.Seslenme bana bir çok ses var kafamda.Susma eksiltme o sesleri.Gidiyor musun şimdi? Şimdi gitme.Ceketime gül iliştirmedim bugün.Lalem de yok sümbülümde.Sustur şu tren seslerini.Kapat suyu akmasın boşa.İçme ruhumdan bir kadeh daha.Yeter artık! Dünyayı döndürüp durma! Başım dönüyor,miğdem bulanıyor.Kanserim de nüksetti.Ama ben kanser değilim? Ama ben mutluyum? Yeter artık seslenme bana! Sus artık çık git içimden! Ama gitme... Sen konuş dinsin tüm sesler.Bir dağ evinde as beni.Halat bağla boynuma.Vur ayaklarımın altındaki tabureye.Ama yavaşça değil... Hayallerime vurduğun gibi vur.Konuşmasın kuşlar.Ötmesin insanlar.Çıksın insanlar deliklerinden.Fareler bu kadar büyük evler yapmayı bıraksın.Aslanlar bıraksın ormana hakim olmayı.Ceylanlar kraliçe olsun ormanıma.Ormanım da yangın var! Ama yetişmeyin.Bırakın yansın düşlerim gibi.Ceketime gül iliştirmedim bu yüzden.Tüm güllerim yandı.Tüm sümbüllerim soldu.Hayvanlar bıraksın konuşmayı.İnsanlar bıraksın havlamayı.Bir dağ evinde as beni.Bırak rüzgara.Bırak o eve yak beni.Bir gül olana kadar asılı kalayım orda.Düşünce filizleneyim senin yakana gül olayım.Gülümseteyim aynadaki ceylanı.Aynadan dünyaya bakmak ne kolay değil mi? Olduğun yerden bakmak... Kır aynamı tıpkı heveslerimi kırdığın gibi.. Yaşat beni ölmek gibi.At beni zehirsiz yılanlara zehirlenene kadar durayım orda.Haberin olmasın.Ama bir isteğim var senden.Bırak döndürmeyi dünyayı.Başım dönüyor anlamıyorsun.Biliyor musun sen itmemiştin o tabureyi.Başım döndü düştüm ben.Düştüm ben dünya denen odada.Biliyor musun ceketim nerde?Gülleri ise sana verdim yanmadı hiçbiri.Ama tohumlarını alamıyorum.Ağlatmaya kıyamıyorum seni.Son güllerimi de sana verdim.Bir gece ceketimi üzerine bıraktığım gibi..