Toprağın Altından

Ruh

Rüzgar esiyor sol yanımdan.Hatıralar ise sağ yanımda.Bilmiyorum kaç gün geçti gitti.Ruhum kayboldu benliğimden.Bir çok kez kendim buldum kendimi.Ancak bu sefer ruh bedenden çıkmak için yakarışlar içinde.Özgürlüğü savunan insanlar gibiyim bugün.Çabalıyorum özgürlük için.Ama ruhumu serbest bırakamıyorum.Çünkü benciliz.Çünkü yalancıyız.Ruhları hapsedip kirletiyoruz duygularımızla.Hepsi çıkmak için zaman arıyor.

Gözlerini karanlığa gömüyorsun geceleri.Çıkıyor o küflü kodesten özgürüm ben diyor bir anlığına.İzin vermiyorsun özgür kalmasına.16 saat sen hapsediyorsun onu 8 saat özgür.İçine aldığın oksijenle öldürüyorsun onu her defasında.Zehir zehir zehir... Duyulmuyor çırpınışları çünkü bencilsin! Çünkü yalancısın! 60 sene senin zehrinle besleniyor ciğerlerine vura vura çıkmak istiyor dışarı.Vuruyor! Daha sert vuruyor zehirden usanmış.60 sene sonra alıyor intikamını senden.Çıkıyor o küflü kodesinden ama seni de alıyor çıkarken yaptıklarının bedeli olarak.Ona çektirdiğin işkencelerin bedeli olarak.Her şeyin bir bedeli vardır.Kalıyorsun yanlız başına sessizsin ne oldu? Çıkmıyor sesin ne oldu? Çünkü artık ölüsün.Etrafındakiler ağlıyor ruhun seni bundan haberdar ediyor.Neden? Çünkü vefalı.Neden? Çünkü hiç bir ruh insan kadar acımasız değil.Sonra birden atıyorlar seni kapkaranlık bir kodese hiç çıkarmamak üzere.Üzerine bir örtü örtüyorlar topraktan.Seneler geçiyor sen artık bir gülsün.Koparıyorlar seni bir yarin gülümsemesi oluyorsun.Soluyorsun sonra tekrar toprağa düşüyorsun.Bir papatya oluyorsun.Tombul bir el uzanıyor sana ruhunu sarhoş etmek için.Durmuyorsun sarhoşsun minik bir el seni hapsediyor.Polenlerin etrafa saçılıyor ruhun yine bırakmıyor.Koşuyor o minik kafes.Nereye? Kapısı eski,yamalı bir eve giriyorsun.Yatakta bir anne.Ruhu serzenişte ruhu yorulmuş.Ağlıyor bir başına.Minik kafes koşuyor annesine.Seni uzatıyor.Sen artık başka bir kafestesin.Ama ruh.. Ruhu yorulmuş babasız bir çocuğa annelik etmekten.Sen ruhuna işkence ederken.Ruhundan bir parça kokluyor.Ruhun hapsine gidiyorsun ruhla buluşuyorsun.Ruh şenleniyor...
Gidiyorsun başka ruhların içine sayfalarca ruh bir yere toplanmış o sayfaların arasında bir evin oluyor.Ruhlarla birliktesin.Harcanmış ruhlar.Üzerlerine mürekkep atmışlar toprak yerine.Toz oluyorsun zamanla sadece toz.