Bir gece ansızın gelen haberle dünyanız başınıza yıkıldığında paranın, mülkün hiçbir anlamı olmadığını anlayacaksınız.Bir ceviz ağacı altında, hafif bir meltem eserken kapının açılma sesini duymak isteyeceksiniz ama o kapı yıllar önce hiçbir zaman o saatte açılmamak üzere kapanmış olacak.Hiçbir bayram eskisi gibi şen şakrak geçmeyecek.Duvardaki resim,kapının ardındaki yelek,vitrinde bir bardağın içine sıkıştırılmış kol saati seni hep o geceye götürecek.Yıllar geçsede o kişinin yokluğu unutulmayacak.Acı her geçen gün azalacak ama hiçbir şey eskisi gibi mutlu bir aile tablosunu andırmayacak.
Yürüdüğünüz yollar,zamanla büyüyen çiçekler,evin önündeki büyük ceviz ağacı şahidiniz olacak anılara.
Ve sizler ölümün bu kadar ciddi olduğu bir dünyada kalp kırmaya,can parçalamaya devam ediyorsunuz,hiç ölmeyecekmiş;hiç kaybetmeyecekmişsiniz gibi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
End of Story
General FictionSatır satır yazdım hissettiklerimi boş bir kağıda, sadece onlar anladı beni. Alıntılar.*
