Bi' Çift Eleştiri

Benimle Yan/prensesingunlugu

Tür: Mizah

Okunma Sayısı: 112m

Olaysız geçen bölüm sayısı  Bayburt'un nüfusunu geçemeyen, ama olayların aktarması gereken duyguyu bir gram aktaramayan hikâye; Benimle Yan.

Son bölümüne kadar okumuş, tüm bölümlerini tek tek incelemiş birisi olarak söylemeliyim ki; bu kurgunun bu yazımla nasıl yüz milyon okunduğunu aklım almıyor. Yazanının Türk Dil Kurumu ile sorunlarının olduğunu düşünüyorum ki bu okunmaya ulaşana kadar hâlâ her bölümde bulunan yazım hatalarını düzeltmemiş. Artık ilk göz ağrısı olduğu için mi dokunmuyor, yoksa ağrıyan gözleri hataları gördükten sonra kanadığından dolayı görme yetisini kaybetti de düzeltemiyor mu, bilemiyorum. Zira ben gördüğüm 'oda', 'bende,' 'şuan' gibi hatalardan sonra hikâyeyi resmen ağlayarak okumaya başlamıştım. Eh, yazısında duygularını aktarıp okuyucuyu ağlatamayan yazar kendince böyle bir yöntem belirlemiş demek ki...

Fazla mı yıkıcı oldu? Sanırım evet. Ama yüz milyonluk hikâyeden beklenenin aksine hüsranla sonuçlanmasının etkisiyle bu tepkim az bile. Aslında hikâyede şikayetçi olmadığım yerler yok denecek kadar az, ama yine de hepsini birkaç paragrafa sığdırmaya çalışacağım;

Paragraflar bomboş. Bir şeyler yazılıp espriler serpiştirilmiş ama akıcılığı bozan kısa kısa cümleler, sayısız anlatım bozukluğu ve devrik cümle var. Gel gelelim bu cümlelerin arasında ne edebiyata dair bir parça var, ne de anlatımı zenginleştiren betimlemeler. Hikâyeyi okurken kendimi resmen betimleme ve duygu aktarımının afrikasında buldum. Sanki yazan kurgu üzerinde hiç düşünmemiş, hep bir yerlerden alıp birleştirerek ortaya karışık bir çorba sunmuş. Bu çorbayı eksi puanlara inecek kalitede bir anlatımla sununca da ne tadı kalmış, ne de tuzu.  

  Bir kere akıcılık yok bu hikâyede, yazım tecrübesi yok. Cümleler daha uzun ve zengin, duygu aktarımı ve betimlemeler yerinde ve insanı kurgunun içine çekecek kadar kusursuz olmalı. Bu hikâyenin yazanının 'Yazar' denmeyi hak etmesi için bu hikâyeyi ya baştan itibaren KÖKLÜ bir düzenlemeye almalı, ya da yazımını geliştirerek kendini yeni bir kurguya adamalı.   

Hikâyede en çok göze çarpan, birçok okuyucunun göremediği bir eksiklik; mekan ve duygu betimlemeleri. Birileri birilerine silah dayıyor, baş karakter en yakınını kaybedebilecek duruma geliyor, mermiler havada uçuşuyor ama ben hiçbir duygu ve his bulundurmayan kelimelerden başka bir şey göremiyorum. Okuyucu kendisini kurgunun içerisinde hissetmeli ki başrol ne yaşıyorsa o duyguları en yoğun şekilde hissedebilsin. Ama bu yazımla ne mümkün! Cinsellik, aşk, mizah ve aksiyonu birleştirmeye çalışan yazan ne yazık ki bir türlü özgün bir şey yakalayamamış. Her sahne ve espri bir yerlerden alınmış gibi klasik ve klişeydi. Elbette klişelerin de güzel olduğu kurgular vardır, ama bu kurgu ne yazık ki onlardan birisi değil. Mekan betimlemelerinden bahsetmiyorum bile, orası çok çok ayrı bir dünya...

Wattpad'deki yazarların bir çoğunun yaptığı bir hata var: Kurguyu tam olarak düşünmeden hemen yazıp yayınlayıvermek. Bu yüzden çoğu kişi hikâyesini onlarca kez silmiş veya yeni bir kurguya başlamıştır. Bu yazarın da böyle yaptığını düşünüyorum ki ortada çok zayıf ve tahmin edilebilir bir kurgu var. 

Bu ve bunun gibi hikâyelerin de milyonlarca okunmasının en büyük sebebi acemi okuyucular. Bu platforma kaydolan hemen hemen herkes kitap okuma/yazma serüvenine buradan başlamış oluyor. Haliyle önlerine gelen yüksek okunmalı hikâyeleri 'bu kadar okunduysa iyidir herhalde' diyerek okumaya başlıyorlar ve sonra o hikâyeleri örnek alarak yazarlığa atılıyorlar. İşte bu platformun klişe ve acemi kurgularla dolu olmasının en büyük sebebi bu!

Bu platformda iyi hikâyeler görmek istiyorsak önce keşfedilmiş olanlar kendine bir çeki düzen vermeli ki onları örnek alarak yazanlar daha iyi yazsınlar. Eğer bu olmazsa ne yazık ki burası bir çöplük olarak kalmaya devam edecek.

Yazana başarılar dileyerek eleştiriyi sonlandırıyorum. Umarım çok daha iyi yerlere gelirsin.

~Chevalier.