His Green Eyes

κεφαλαιο 4

Ξαφνικά ακούγεται ένας δυνατός ήχος από τους θάμνους και όταν γυρνάω συναντάω δυο καταπράσινα μάτια να με κοιτάνε έντονα. Πλησιάζω τους θάμνους αλλά ακούω κάποιον να με φωνάζει και γυρνάω να κοιτάξω.

«Ρε Βανέσα που είσαι τόση ώρα.»
« Τι τόση ώρα ρε μπαμπά, ούτε δέκα λεπτά δεν έλειψα από το σπιτι»
«Δεν έχει σημασία, έλα τώρα να πάμε σπίτι.»
«Πήγαινε εσυ και θα έρθω κι εγω »
«Ετσι και αργήσεις θα έρθω να σε πάρω με το ζορι»
«Ενταξει μπαμπά!! Φύγε τωρα»

Αφού έφυγε και τον είδα να απομακρυνεται ξαναγύρισα πίσω μου.  Πια δεν ήταν κανείς πίσω από τον θάμνο. Αρχίζω να σκέφτομαι μήπως όλα ήταν μέσα στο μυαλό μου, και ξεκινάω να περπατάω προς το σπίτι.
[...]
  Μπαίνω στο δωμάτιό μου και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου. Μετά από λίγη ώρα με παίρνει ο ύπνος.
[...]

Παντού είναι σκοτάδι και γύρω μου δεντρα. Αμέσως καταλαβαίνω ότι είμαι στο δάσος. Υπάρχει απόλυτη ησυχία ώσπου από κάπου ακούγονται τσιριδες. Αρχίζω να τρέχω και πέφτω πάνω σε κάποιον. Εκείνος με κοιτάει με έντονο βλέμμα και φαίνεται σαν να θέλει να μου μιλήσει. Τα μάτια του είναι πράσινα σαν το δάσος και χάνομαι μέσα σε αυτά. Ακούω κάποιον να φωνάζει το όνομα μου.
Βανεσαααα πρεπει να φύγεις. Αυτή ήταν η φωνή του παππού μου.
Κοιτάω γύρω μου και το αγόρι με τα πράσινα μάτια έχει εξαφανιστεί. Στο χώμα υπάρχουν αίματα, ακόμα και στα φύλλα των δέντρων. Αρχίζω να τρέχω  πάλι όσο πιο γρήγορα μπορώ. Ο παππούς μου με φωναζει: φύγεεεε αν δεν θέλεις να καταλήξεις σαν εμένα, στο χώμα.

Πετάγομαι ιδρωμένη από το κρεβάτι. Τι ήταν αυτό τώρα;

************************************************************************

Και αυτό ήταν το τέταρτο κεφαλαιο της ιστορίας μου. Ελπίζω να σας άρεσε. Ξέρω ότι στην αρχή μπορεί να είναι λίγο βαρετά αλλά το υπόσχομαι τα επόμενα θα γίνονται όλο και πιο ενδιαφέροντα.

See you loves😉
💗Artemis💗