His Green Eyes

κεφαλαιο 9

- και τώρα τι θα κάνουμε; ρώτησα τον Ντάνιελ

-Γιατί τι θέλεις να κάνουμε μικρή; ρώτησε ενώ πήρε ένα πονηρό βλέμμα.

-Αμάν ρε Ντάνιελ δεν το εννοούσα έτσι.Και Γιατί με λες μικρή όλη την ώρα; Είμαι δεκαεφτά προς πληροφόρηση σου. Είπα υποτίθεται θυμωμένα.

- Εγώ είμαι δεκαεννιά και σταματά να νευριάζεις τιγρακι. Μου είπε παιχνιδιάρικα.

- Το όνομα μου είναι Βανέσα μπαμπουινε της κολασεως. Είπα με ένα γελάκι στο τέλος. Εκείνος ξαφνιάστηκε στην αρχή όμως μετά ξαναπήρε παιχνιδιάρικο ύφος.

- θα σου έλεγα αν θέλεις να δοκιμάσεις την μπαν- πήγε να πει αλλά του έκλεισα το στόμα απότομα.

-ΙΟΥ παλιοανωμαλαρα της φύσης. Είπα αλλα στο τέλος δεν μπόρεσα να κρύψω το γελάκι μου. Πρέπει να φύγω όμως τώρα γιατί οι γονείς μου θα ανησυχουν. Συνέχισα και το ύφος του έγινε σοβαρό.

-Ναι θα περάσω αύριο από το σχολείο σου πάλι για να σου μιλησω.

Σηκώθηκα από το καναπέ και περπάτησα έως την εξώπορτα, ενώ ο Ντάνιελ πηρε τα κλειδιά για να την ξεκλειδώσει. Την άνοιξε και θυμήθηκα ότι πολύ απλά δεν ξέρω που βρισκόταν το σπίτι του άρα και τι δρόμο έπρεπε να πάρω για να πάω σπίτι.

-Θα σε πάω εγώ. Είπε ο Ντάνιελ απαντώντας στις σκέψεις μου και έγνεψα καταφατικά. Μου έκανε νόημα να ανέβω στη μηχανή του και εγώ κοκαλωσα.

Flashback

-Έλα ρε αδερφούλα ανέβα να σε πάω στο σχολείο.

-Ρε Άλεξ σου είπα δεν θέλω να ανέβω. Τρέχεις πολύ γρήγορα και καμία φορά θα με σκοτώσεις.
Εκείνος γέλασε και είπε:
-Καλά τότε τα λέμε στο σχολείο
Και έπειτα έβαλε μπρος και εξαφανίστηκε από το οπτικό μου πεδίο.
Από εκείνη την ημέρα πήγα στο σχολείο και δεν τον ξαναείδα. Μας είπαν ότι πέθανε σε τροχαίο αλλά το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ παρά μόνο η μηχανή του κατεστραμμένη πάνω σε ένα δέντρο.

End of flashback

Αφού συνήλθα από τις αναμνήσεις μου κατάλαβα ότι είχαν ήδη εμφανιστεί δάκρυα στα μάτια μου. Ο Ντάνιελ με κοίταξε παρεξενεμενος
ενω μου είχε απλώσει εδώ και πόση ώρα το χέρι του για να ανεβω στη μηχανή. Πήγε να με ρωτήσει κάτι  αλλά τότε του επιασα το χέρι και ανέβηκα πάνω στη μηχανή. Δεν ήθελα να μιλήσω για αυτό και το κατάλαβε. Έβαλε μπρος και έδεσα τα χέρια μου σφιχτά γύρω από τη μέση του. Τουλάχιστον έτσι ένιωθα ασφάλεια χωρίς να ξέρω το γιατι.

************************************************************************
Αυτό ήταν το τελος του σημερινού κεφαλαιου. Ελπίζω να σας άρεσε και άμα θέλετε ψηφίστε την ιστορία μου και αφήστε κανένα σχόλιακι.😁

Φιλάκια,
Άρτεμις💗