Ποιητική Συλλογή - Αναζητώντας στο μαύρο το σκοτάδι μου

Ποιήμα 1-Μιλάς για αγάπη εσυ;

Μου μιλάς για αγάπη εσύ ;
Που δεν μου μαθες καν τον ορισμό απο μικρό παιδί?
Μου μιλας για αγάπη εσύ?
Ο δάσκαλος του μίσους
Καθε απάντηση σιωπή
Μη μιλάς κύριε για αγάπη!
Δε την ένιωσες ποτε και απο τοτε εξαπλωνεις δάκρυ..
Δολοφόνε μιλάς;
Σκότωσες το παιδί π χα μέσα μου
Πριν καν γεννηθεί
Ηταν μια ανασα πριν το τέλος
Τωρα σιωπή
Τώρα ενα τίποτα
Μια θλίψη ενα αντιο
Σαν αυτο που αφησα μισο Μόλις μου πες το πρώτο μα και το τελευταίο σ'αγαπώ..
Ουτε καν το θυμάμαι
Ισως ήταν όνειρο
Εκεί στο σκοταδι
Αναζητώντας για ζωη
Ενα χάδι
Μα ίσως ηταν και εφιάλτης γιατί ήσουν και συ εκει
Το μονο δικο σου που με χαροποιεί
Είναι η απουσία σου σε αυτό το άδειο μου κλουβί
Πες το σπίτι δωμάτιο πες το οτι θες
Εδω έχουν ακουστεί η πιο σιωπηλές μου κραυγές
Αυτές που δε μπόρεσες ποτέ να ακούσεις
Ο ήχος της τηλεόρασης και του τηλεφώνου το εμπόδιζε κ αυτο?
Η πολέμαγες πάλι για κάτι ψοροευρω?
Δε ξέρω και τελικά δε με νοιάζει
Ησουν εισαι και θα είσαι ενα ατομο
Που ποτέ δε θα αλλάξει
Κάτσε μεσα στη μιζέρια σου και στο δήθεν πρόβλημα σου
Να πολεμάς φαντάσματα που νομίζεις ειναι η σκια σου
Μα οταν καταλάβεις και δεις καθαρά
Θα ναι επειδη ολοι θα χουν φυγει και θα σου εχουν αδειάσει τη γωνια.
Δε φοβάμαι μήπως κλάψεις,
Δεν ένιωσες ποτέ γιατι να νιώσεις τώρα;
Μα οτι κ να γινει την οθόνη σου ρώτα.
Η τη δουλειά σου..
Η και Τα ευρω..
Μη περιμένεις εμενα τουλάχιστον ομως να νιαστώ.
Γιατι με κούρασες με πλήγωσες και η πληγή δε κλείνει,
και όσο μιλάς
τοσο τη ξινεις..
Ξερω δε σε νοιάζει δε σκέφτεσαι καν,
Μ
μα όσο μου γέννας το σκοτάδι
Θα παίρνεις για απάντηση
Την αδιαφορία μη μ λες όμως μετα γτ ολα αυτα κυρία...