Ποιήμα 4-Τελευταία Αναδρομή

123 11 2
                                    

Μου έρχονται στο μυαλό στιγμές
Αναμνήσεις πολλές
Απο ανθρώπους καλούς
Αγνωστους και γνωστούς
Και σκέφτομαι τι πρόσφεραν
Τι μου δώσαν στη ζωη
Ενα χέρι να πιαστώ;
Η με τη πρώτη ευκαιρία με ρίχνανε στο γκρεμό;
Τα σκέφτομαι ολα αυτα και αντικρίζω κενό.
Μια εφηβεία άδεια
Αέρας στα συρτάρια
Και  αγάπη πουθενά
Μονο δηθενια
Που με καίει τα σωθικά
Ζώντας στη ιδεολογία πως όλοι είναι καλοι
Εκανα την έμπιστοσυνη μια πόρνη σωστη
Μα στο τέλος οι συνέπειες δικες μου
 θυμίζοντας τις πιο κακές ανασφάλειες μου
Και τωρα ποιος ο παρτενέρ μου εκτός απτη σιωπή
Και το φάντασμα που με αστοχίες μου στοιχειώνει τη ζωη?
Ε?
Κοιτα λίγο δεξια και αριστερά
Παράτησε τα λογια και κοιτα καθαρά
Που ειναι οι θυσίες  που εκανες για σένα?
Τρυπωσες τα όνειρα σκαλιζοντας απωθημένα?
Τελικά τη χαζη
Να κρεμομαι από ενα σχοινί
φωνάζοντας βοήθεια
Δίνοντας τη τελευταία μου πνοή

Ποιητική Συλλογή - Αναζητώντας στο μαύρο το σκοτάδι μουDonde viven las historias. Descúbrelo ahora