KIEF/KIEFFER POV
Ngayong araw , ang araw na may malaking pinagdadaanan ang taong mahal ko , kahit gusto ko siyang samahan ay alam kong di niya nais yun , ngayon lang siya nagpakita ng ganung emosyon , ngayon lang siya umiyak, alam kong di niya pa kayang umihak sa harap ng ibang tao , okay na akong natulungan ko siyang mailabas ang sakit kahit kaunti . hapun ng nakita kong dumating siya kasama ang dad siya , nakikita kong ang saya sa mata niya , tunay na sana at pangungulila . bakit ?kanino?
"nakikita kong masaya ka , pero para saan ang pangungulila mo?"-me
Umakyat na ako sa taas nagbabakasakaling makita kita sa tapat . nakita ko bukas nag bintana at ilaw kaya dumungaw ako pero asan siya .
"Bbbbbbooooooooo (biglang lumabas sa gilid at ginulat ako)"-red
"SHIT!!!"-me
"hahahahaha sorry ."-red
"tsk."-me
"ayan ka nanaman sa tsk tsk mo dyan ."-red
"tsk."-me
"psst?"-red
"bakit?"-me
"i miss you"-red
Nagulat ako sa sinabi niya kaya nanlalaki ang mata kong napatingin sa kanya.
"hahaha epic muka mo ."-red
Tsk , sinamangutan ko lang siya .
"oyyy pero totoo nga , namiss talaga kita . sorry pala sa mga sinabi ko nun . pwedi bang friend na ulit tayo?"-red
Nakalabi niyang sabi at puppy eye , seriously puppy eye . tsk
"tigil mo nga yan , muka kang ewan ."-me
"ayaw ko nga , cute ko kaya ."-red
"okay, (sasara ko na bintana)"-me
"oyy , oyy joke lang kief."-red
Tinawag niya akong kief , namiss ko yun. kaya napangiti ako .
"aruyyy , nakangiti siya , namiss talaga ako .hahaha"-red
Wala naman masama diba kung sasabihin ko to .
"yeah , i miss you damn much red."-me
At siya naman ang natulala sa sinabi ko haha.
"sige , baba na muna ko red . mukang mamaya ka pa matatauhan dyan .(sara sa bintana)"-me
Natatawa ako itchura niya , di niya siguro akalain na aaminin ko na namiss ko siya . bumaba na ako para sabayan kumain sila dad at mom .
"son , kain na ."-dad
"opo dad ."-me
"hon , pamilyar ba sayo yung kapitbahay natin?"-mom
"ano na ulit apilyido sweetheart?"-dad
"anak ano na uli?hehe"-mom
umiling ako dahil sa tanong ni mom at humarap kay dad
"palarma po dad ."-me
"ohh sweetheart siya yung asawa ni mica , sayang nga at namatay agad si mica di niya nakasama manlang yung anak niya ."-dad
"ahh siya ba yung asawa ni mica , kaya pala pamilyar at magaan agad loob ko sa bata. son ,ligawan mo ah."-mom
"nililigawan na po siya ni kenneth."-me
"ano naman anak , di pa naman sila . kaya may pag asa ka pa anak ."-mom
"ewan ko po mom."-me
"wag kang matakot subukan anak , malay mo naman diba . ikaw na pala ."-dad
Napatingin na lang ako kay dad, sana nga dad .
"kaya mo yan anak , masa ka sakin eh , kinindatan ko lang mom mo sinagot na agad ako . haha"-dad
Pagkatapos sabihin yun , nakurot siya ni dad . haha
"hoy wag kang mayabang dyan hon , di ka nga makapangligaw sa katorpehan mo eh . haha"-mom
"sweetheart naman."-dad
Nakangiting pinanunuod ko sila habang nagbabangayan , nagkukulitan , naglalambingan at napakasweet .
"tapos na po ako dad,mom . mauna na po ako umakyat ."-me
"sige anak, paparusahan ko lang tong daddy mong mahangin . haha"-mom
"haha sige po mom . goodnight po"-me
"goodnight din anak."-mom
Nagsimula nanaman silang magkulitan pagkaalis ko . pagpasok ko sa kwarto dumaretcho ako sa bintana di ko na sinindin ang ilaw . di ko alam kung pagtatawanan ko siya o papahintuin dahil wala siyang talent sa ginagawa niya . sumasayaw siya ng hiphop pero nagmumuka siyang hilong talilong haha , nangnatapos siya , nakapose siya na nakaturo sa taas ang kanang kamay niya at nakayuko siya .
"kumanta ka na lang , at wag mo na uulitin yan. "-me
Namutla siya nang nakita niya ako.
"fucking hell . "-red
"wag kang magmura ."-me
"shit! kakahiya."-red
"hihinto ka o hahalikan kita? choose?"-me
Napahawak siya sa bibig niya with both hand .
"good. goodnight red."-me
"g-goodnight r-rin."-red
Sinara ko na ang bintana at natulog na .
----->
huli ka red hahaha
BINABASA MO ANG
DAHIL SAYO
RomancePROLOGUE Si Rebecca Demonise Palarma ay isang babaeng masayahin , makulit , isip bata pero sa likod ng kanyang masayahing imahe ay nagtatago ang malungkot na pagkatao na kahit sino ay hindi alam ngunit ang akalang walang kahit sinong makakaalam sa k...