Prologue

11 1 0
                                    


  Why do people left me alone? Why they meet their own expectations on me? I deserve to be love not to judge. I'm so beautiful for them to judge me.. Charr!

      Mula ngayon magbabago na is meh!!! Bat ba kase ako lumaki ng walang pangarap?! Kainis ayan tuloy aalis nanaman ako..pssshhh -_-

    Sa kakaisip ko bigla nalang dumating yung piloto na panot.Bakit ba? yun description ko sa kanya eh.
"Oi iha! Bakit nakatunganga ka pa dyan? Uso pa ba sayo ang hindi pagkilos?"

'Wow ha! Kuya nice one, uso pa ba sayo gumamit ng shampoo na pang hair loss? Tsss.' sabe ko nalang sa isip ko habang may pag irap.

Sumakay na ko para di na ko gambalain nung panot na yun.

'Hayy nahahalimuyak ko na ang simoy ng Thailand. Weyt! Bakit... Bakit nag iba... Shet!! Amoy putok! Yuck..

"Hey you!" sabe ko sabay turo kay kuya. Bigla naman syang napatingin sakin. " Can you please put some deodorant and perfume just to make sure that you have that proper hygiene" I said while may pairap irap.Inamoy nya yung damit nya at tumingin sakin. Umalis na sya. HAHAHAHA.

'Jusq naman!.. Hayy let me enjoy this trip. Yoko na nang may gumagambala sakin noh! Pinikit ko na ang mga mata ko.

"Ahh miss Donatella!". Putek sabe ko matutulog na ko eh tss.. Hayy mga tao talaga..

"What?" sabe ko. "Ahh sorry for disturbing you ms. Nirerecord ko lang po lahat kung kumpleto."

Hayy.. Pinabayaan ko na jusq. Tutulog na lang ako -_-

****
Nagising nalang ako nang makita ko ang tanawin ng Thailand mula sa bintana. 'Wow (^ω^)

Bumaba na ko mula sa eroplano.
"Dito ko na sisimulan lahat"(⌒o⌒)

****
Ps.Hayy hello ang ganda ko po kekekeke

Bless A Broken RoadWhere stories live. Discover now