Bad boy | Compleet

Hoofdstuk 1: Geestdrift

Hoe het begon...

'Het spijt me.' Herhaalde hij. Ze keek hem snikkend aan, en een beetje smekend alsof ze hoopte dat hij zou zeggen dat het allemaal een grap was. Dat was het niet, hij meende wat hij zei. Hij wilde haar niet meer, hield niet meer van haar, wilde haar niet meer in zijn leven.

Ze keek hem smekend aan. 'Eén april?' Vroeg ze hoopvol. Hij kon het niet aan om te glimlachen. 'Nee.' Zei hij, toen liep hij langs haar heen. 'Het spijt me, ik vindt een ander leuk.' Zei hij, en toen klapte hij de deur dicht.

Ze viel snikkend op de grond en wilde niet meer leven. Met tranen in haar ogen liep ze naar de rand van haar balkon, negen verdiepingen naar beneden. Ze keek, en besloot dat ze niet meer wilde leven. Maar ze zou wraak nemen op Jack, op de man die haar hart gestolen had en daarna weer teruggegeven.

Ze deed al haar kleren uit en stond naakt op het balkon. Ze ging op de rand zitten met haar handen klaar om zich af te zetten. Ze deed haar ogen dicht en zei: 'Ik zal niet rusten tot ik jou en alles waar je van houd vernietigd hebt.' En toen zette ze zich af en viel ze in de oneindige diepte...

***

Een jaar na de zelfmoord van Esmee van Eresen, kuste Jack, het meisje waarvan hij hield, Annabel. Liefdevol kuste ze hem terug en hij sloeg zijn armen om haar heen. Zij deed haar handen in zijn haar. Ze voelde hem glimlachen onder haar lippen, en ze deed een arm om zijn middel en drukte hem tegen zich aan.

Jack kreeg een korte flash-back van de keer dat hij Esmee kuste, hij had dat bijzondere en warme gevoel nooit toen hij haar kuste. Alleen als hij Annabel kuste voelde het warm. Wat geen van beiden echter zag, was dat er in de kamer nog iemand stond, die hatelijk stond te kijken hoe Annabel en Jack elkaar kusten. Alleen niemand kon het meisje dat in de kamer stond zien, want het meisje was een geest. De geest van het lichaam dat vroeger Esmee van Eresen heette.

Ze pakte met een hand haar haar en gooide het naar achteren, het bloed dat op het haar zat liet niet los. De geest was teruggekomen zoals ze vertrokken was, met bloed en uit elkaar gescheurd, alleen haar rechterarm was er nog. Haar linkerarm zat ergens weg te rotten, waar boeide haar niet. Ze grijnsde gemeen naar de zoenende Jack.

Ik zal niet rusten tot ik jou en alles waar je van houdt vernietigd hebt. Waren haar laatste woorden geweest, en haar geest zou geen rust vinden totdat ze die opdracht voltooid had. Ze glimlachte nog een keertje naar Jack. 'Geniet Jack, geniet nu het nog kan.' Zei ze, en met die woorden verdween ze om een plan te maken. Zodat Jack zou boeten voor zijn daden...