Defnetmek için Mezarlığa getirdiler Sabah Saatleri 9 gibiydi , Amcalarım , Dayılarım Falan Filan vardı ; Çok Kötü bi Sessizliğe sahipti ortam Ağlayış Sesleri Hüzünlü dakikalar birleşmişti adeta , ben ise köşenin sonunda oturmuş hüngür hüngür ağlıyordum Karların arasında Evet babam gitmişti Annem ve kardeşlerim Çaresizliklerini Duyar gibi oldum bi anda Ve kalkıp gözyaşlarımı silmeye başladım ben güçlü biriyim ve ağlamicam demiştim kendi kendime iç ses denen şu lanet olası olayda . Defmedildikten sonra koşarak Eve geldim anneme ve kardeşlerime sarıldım Öyle bi sarıldım ki Normal bi insan olsa Kemikleri Sarsılırdı o kadar güçlü o kadar kuvvetli ve bi o kadarda çaresizdi Sarılışım ,
