Belki de..

.

   Yekta çökmüş bir vaziyette duruyordu mezarın başında.. Mezar taşına başını dayamış, uzaklara bakıyordu.. Rüzgar esiyor, yapraklar hışırdıyordu.. Yazın ortası olmasına rağmen, sonbaharlık bir hava vardı.. Hava sanki Yekta'nın içindeki acının alevini söndürmek istercesine esiyordu. Gözleri şişmişti ağlamaktan. Aynı zamanda da yanıyordu acıyordu gözleri. Ama yüreği kadar değildi. Bu acının tarifi yoktu.. Tarif edeceği kelimeleri bulamıyordu. Hayatındaki bütün renkler, Renk'in gidişiyle siyah beyaz olmuştu. Ruhu da onunla birlikte ölmüştü. Bir et parçasından farksızdı. Nefes bile zor alıyordu. Tek düze.. Bitmişti artık her şey. Gelecek yoktu artık onun için. Hayatı sadece, Renk'le birlikte olduğu o birkaç saatten ibaretti. Onu ilk ve son kez öptüğü o anı unutmuyordu, çünkü bir tek o zaman hayat onun için anlamlıydı. Kokusunu içine çeke çeke öpmüştü Renk'ini. Bir daha kopmamacasına. Şimdi şimdi anlıyordu Renk'in o anda ağlamasının nedenini. Bir daha göremeyecekti öpemeyecekti çünkü Yekta'yı. İlk ve son kez. Hayatının ilk ve son öpücüğüydü..
   Bir ayak sesi duydu ama kafasını çevirip bakmadı bile kim olduğuna, umrunda değildi çünkü. "Başımız sağolsun.." dedi sonra Yaren'di gelen. Yekta hiçbir şey demedi. "Her şeye ben sebep oldum." dedi sonra. "Her ne kadar her şey bir oyun olsa da.." dedi. O anda Yekta bir hışım döndü Yaren'e "Ne oyunu, ne saçmalıyorsun sen?"dedi. Yaren ağlıyordu "Sizin yanınıza gelmeden önce, Gölge'nin yanına gittim. Herşeyi anlattı bir bir."dedi. Yekta soluk bile almadan dinliyordu. "Bir kafeye gitmişler. Bir yer ayarladıktan sonra Renk lavaboya gitmiş. Giderken de bir limonata istediğini söylemiş. O lavabodayken içecekleri gelmiş ve bu şerefsiz uyku ilacı katmış limonataya." durdu devamını getiremedi, ağlıyordu. Yekta kelimenin tam anlamıyla 'tiksinerek' bakıyordu Yaren'e. "Sonra.." dedi burnunu çekerek. "Bir otele götürmüş. Hay Allahım nasıl bir kurguysa, sınıftan buna hayran bir kızı önceden ayartmış mesaj attığımda şu şu ötele gel diye. Sonra kıza mesaj atmış. Kız gelmiş üstünü falan çıkartmış, çırılçıplak halde yatırmış yatağa... Sonra.." , "Allahım ya.." dedi hıçkırıklara boğularak. "Sonra ne!!?" dedi Yekta dişlerinin arasından. "Kıza bir kırmızı boya vermiş, bu şeylerde kullanılan hani.. plastik makyajlarda kan niyetine. Onu çarşafa dökmüş kız.. Renk de uyanınca ve bunu görünce.. Ooffff.."dedi Yaren.. Yekta bakıyordu sadece. Perperişandı. Hiçbir şey demeden sadece bakıyordu. Sonra önüne eğdi başını. Titremeye başladı. Ağlıyordu.. "Allah kahretsin!!!" diye bağırdı sonra. Kıpkırmızı olmuştu. Yaren sakinleştirmeye çalıştı onu. Döndü Yaren'e ve öfkeyle "Onu öldürücem.."dedi ve kalktı bir hışım ve koşmaya başladı. Yaren de peşinden giderek "Yekta dur nolursun, elbet çekecek cezasınıı.. Yektaa!!". Yekta arabasına bindi ve bastı gaza. Yaren napacağını bilemez halde baktı ardından..
    Yekta gaza yüklendikçe yükleniyordu. Renk'in dikiz aynasındaki hediyesine baktı ağlıyordu bir yandan da. "İşte şimdi her şey bitecek." dedi. Sonra yoldaki çukurdan kaçayım derken, Renk'in hediyesi düştü. Onu almak için eğildi.. doğrulduğunda karşıdan gelen arabayı geç farketti ve.. çarpmanın etkisiyle arabanın ön camından fırladı. 10 metre sürüklendikten sonra, elinde Renk'in hediyesiyle yolun ortasında durdu cansız bedeni Yekta'nın..