Yanlış Kişi - Vkook ~ Texting √

Vkook - 29

Önceki bölümü okuduğunuzdan emin olun

~

prkjmn Bu olay için çok özür dilerim

mira.lee Asıl ben özür dilerim

mira.lee Aranızı bozmak istemezdim

prkjmn Sakın kendini üzme

prkjmn Zaten aramız pek iyi değildi

mira.lee Yine de ayrılmak biraz acele bir karar değil mi?

prkjmn Bunun seninle bir alakası yok Mira

prkjmn İnan bana

prkjmn Lütfen üzülme

prkjmn Üzülmene dayanamıyorum

---

"Americano?"

"Benim" Jungkook garson kıza gülümsedi "Teşekkür ederim"

Jungkook sıcak bardağı avuçlarına aldı. Gergin olduğu için bacaklarını sallayıp duruyordu.

"Latte?"

"Benim" Taehyung fincanı aldığı gibi dudaklarına götürdü. İki genç de birbirlerine bakmadan öylece oturuyorlardı.

Ortamda bir sessizlik vardı.

Jungkook kafede çalan yumuşak müziği duyduğunda hafifçe gülümsedi.

"Nasıl hissettiğimi biliyor musun?"

Jungkook bakışlarını aniden konuşan gence çevirdi. Taehyung bakışlarını kahvesinden çekmiyor, kaşık ile oynuyordu. Jungkook gözlerini acı ile kapatıp başını aşağı eğdi.

"Böyle olacağını bilemezdim"

"Hah" Taehyung ağzından hızlı bir nefes verip aşağılayıcı bakışlarını karşısındakine çevirdi "Şans meleğiymiş.."

Jungkook sakin kalmaya çalışıyordu "Bunu sen bana söyledin"

"Haklısın" Taehyung yüzündeki gülümsemeyi sildi ve keskin bakışlarını karşısındakine diktin "Neden o gün yanıma geldin?"

"Mira için" Jungkook da ciddi bakışları ile konuştu "Ağladı. Senin kötü durumda olduğunu söyledi. Kendine bir şey yapacağından korktu. Benden seni bulmamı istedi"

"O istedi diye mi.. beni buldun?" Taehyung'un bakışları duygusal bir hal almıştı "Peki doğum günü?"

"Beni partiye çağırmıştı. Taksiden indiğimde senin kafeden çıktığını gördüm. Bir sorun vardı ve merakıma yenik düştüm. Seni takip ettim"

"İyi de neden?"

"Bilmiyorum tamam mı?" Jumgkook'un sesi biraz kızgın çıkmıştı "Sana yardım etmek istedim"

"Yardımına ihtiyacım yok" Taehyung bakışlarını masanın üzerinde oynadığı ellerine çevirdi. Bir süre dalgınca düşünen esmer genç bir anlığına donup kaldıktan sonra bakışlarını yeniden kaldırdı.

"Şiir.." Taehyung yutkundu "Onu da mı sen yazdın?"

Jungkook cevap vermeden kafasını başka yöne çevirdiğinde Taehyung gülmeye başladı.

"Aptal gibi hissediyorum"

Ortamda yeniden bir sessizlik oluşmuştu.

"Onu seviyorsun değil mi?"

Jungkook soruyu duyduğunda gözleri kocaman açılmıştı "Ne?"

"Biliyordum" Taehyung yamuk gülümsemesi ile başını yeniden ellerine çevirdi "Gerçekten hayran kaldım.. Onun için bunları yapman.. Söylesene.. Çok acı çektin mi?"

"Bu kadar yeter" Jungkook gözlerini acı içinde kapattı.

"Neyse.. Artık bir önemi yok" Taehyung elindeki kaşığı masaya bıraktığında tiz bir ses çıkmıştı "Artık önünde bir engel yok. Onunla olabilirsin"

"O beni değil, seni seviyor" Jungkook gözlerinin içine bakan gözlere baktı. Ona meydan okuyor gibiydi. Ne kadar kırgın olduğunu görebiliyordu.

"Hatalı olduğumu biliyorum Taehyung" Jungkook derin bir nefes alıp konuşmaya devam etti "Ona yardım etmek için yaptım, her şeyi. Sonunun böyle olacağını bilemedim. Bitirmek için kafeye geldim. Eğer mesajları okumasaydın, bu iş bitmiş olacaktı"

"Haklısın" Taehyung dalgın bakışları ile genci onayladı.

"Yine de.." Jungkook ayağı kalktı "Dostun olmak isterim. Sen iyi bir adamsın.. Ne de olsa.." Jungkook ukalaca sırıttı "Sırların ben de.."

Taehyung ayağa kalkarken kahkaha atmıştı "Bir şans meleğine göre fazla egolusun.."

"Bu kabul ediyorum mu demek?"

Taehyung da karşısındakine gülümsedi ve sıkması için elini uzattı "Sanırım öyle.. Sonuçta.. Sırlarımı biliyorsun?"

Jungkook ona uzatılan eli gülümseyerek sıktı. Tam elini çekecekken gözleri gencin bileğindeki boncuklara takıldı.

Bu doğum gününde ona verdiği bilezikti..

Bir şans meleği olarak..

-

=]