Worth Letting Go

Entry 3

This day was supposed to be the happiest days we could have, together, but today was its opposite, masakit isiping ang araw na to ang maaring maging huling beses ko siyang makakasama at makikita, oo mahal ko siya, mahal na mahal, pero nasa kanya na yun, kung mahal niya pa ako, o kung minahal niya nga ba ako.

Nilagpasan niya lang ako at pinunit yung pusong hawak-hawak ko na may nakasulat na ‘I love you naz’, she doen’t really remember anything, I think this is the time I should believe in that, the time Ic an say, maybe this is really the reality.

“NAZ! ANO BA! Ikaw lang yung mahal ko, pero ba’t mo ba to ginagawa sakin? okay lang naman na masaktan ako, kaya ko yun, pero sana naman, wag mo akong pagmukhaing tanga, nandito ako naz oh! NANDITO AKO! Umaasa na parang tanga! Ginagawa lahat para pansinin mo, para sabihin mo ulit sakin na mahal mo ako.!” Gusto ko man tong isigaw sa kanya, alam kong di niya parin ako papansinin.

May program ngayon sa room at sinadya kong kumanta,para sa kanya.

("Say Something")

Say something, I'm giving up on you

 I'll be the one, if you want me to

 Anywhere I would've followed you

 Say something, I'm giving up on you

And I am feeling so small

 It was over my head

 I know nothing at all

And I will stumble and fall

 I'm still learning to love

 Just starting to crawl

Say something, I'm giving up on you

 I'm sorry that I couldn't get to you

 Anywhere I would've followed you

 Say something, I'm giving up on you

And I will swallow my pride

 You're the one that I love

 And I'm saying goodbye

Say something, I'm giving up on you

 And I'm sorry that I couldn't get to you

 And anywhere I would've followed you (Oh-oh-oh-oh)

 Say something, I'm giving up on you

Say something, I'm giving up on you

 Say something...

“please naman naz, ayoko nito, ayokong mawala ka sakin, ayokong iwasan mo ako, gusto ko maging Masaya kasama ka, wag mo naman akong iwan sa ere, diba nangako tayong aayusin natin lahat ng problema natin.”  Yan lang ang tumatakbo sa isip ko habang hindi inaalis ang mata sa kanya pero nakaharap lang siya sa loptop niya,

‘just say something, If you want me to, I’ll give you up even it hurts me the most, if its your happiness, I’m willing to sacrifice.’

“Hindi ako nandito para kulitin ka, nandito ako para humingi ng panghuling pagkakataon, pangako, lulubayan na kita, hindi na kita pipiliting maniwala sakin, okay lang kahit hindi mo na ako maalala, after this, I promise you won’t see me anymore, I’ll do everything to not get in your way, I will never speak to you about anything I know you don’t want to talk about, just please, come with me after school, I just want to tell you something.” pero kahit isang emosyon wala akong nakita,ang bigat sa loob, nakakasakal,

She stared at me blankly, she turned her back on me and slowly started walking…again.

“okay.” Nakaramdam naman ako ng tuwa dahil sa sinabi niya, pero after this, its between never and forever.

Tonight , our 5th anniversary, nagpatulong ako sa mga kaibigan ko para mag set up ng dinner date, cliché oo, nakahanda na ako, inihanda ko na ang sarili ko sa rejection, , alam ko na nga yung sagot pinipilit ko pa siyang ipamukha sakin yun, siguro para matauhan na akong ito na yung totoong nangyayari, wala na yung ‘noon’ wala nang ‘naz’, pumikit ako ng mariin at hinitay siya, its almost  11,  AKO NA NAMAN TONG NAGHIHINTAY NA PARANG TANGA SA KANYA, Pero ano naman bang paekalam niya, aaargh! Nagagalit ako sa sarili ko, tama na, aalis na ako, ayoko na!

Lalabas na sana ako ng pigilan ako ng mga kaibigan kong nasa labas pala, akala ko uuwi na sila, lahat sila nakatingin sakin ng may pag-aaalala, at awa, hindi ko yun kailangan.

“Aalis na ako.”

“Naz, sandali, pakinggan mo muna kami.”

“ano pa bang dapat kong marinig? Hindi pa ba sapat na iniwan niya na ako?.”

“Sandali lang…”

‘Okey na guys?’ tanong niya, may sumagot naman ng oo, ‘ahm, hi naz, pano ba ako magsisimula? Siguro, sorry, sorry kasi nagpanggap akong hindi kita nakikilala, sa pagtaboy ko sayo, sa lahat ng masasamang sinabi ko, at sa pagpaparamdam na hindi na kita mahal, pero sa tuwing gagawin ko ang mga bagay na yun, hindi mo alam kung gaano ako nasasaktan, ayokong makita kang nagkakaganito dahil sakin, kaya sinusubukan ko nang lumayo sayo, na baka sa ganoong paraan mas maaga mo akong makakalimutan, at hindi na ganun kasakit para sayo, doble yung sakit na nararamdaman ko tuwing iiwasan ka, pero tinitiis ko kasi gusto kitang maging masaya, alam kong hindi mo maiintindihan, alam galit ka sakin, pero siguro sa pagkakataong to sasabihin ko na sayo, may sakit ako naz, pagkatapos ng kaarawan ko, kinailangan kong magpagamot sa states dahil lumalala na yung sakit ko, siandya kong hindi magpaalam sayo dahil alam kong mag-aalala ka, at gagawin mo lahat para sundan ako, nung bumalik ako, hindi ko alam kung paano ka papakitunguhan kaya nagpanggap akong hindi kita kakilala, masakit yun para sa parte ko, dahil kahit anong gusto kong yakapin ka, kahit anong gusto kong sabihin sayong nandito ako, at mahal kita, hindi ko magawa dahil alam kong paaasahin lang kita kaya sinasanay ko nang wala ka sa tabi ko, pinilit ko lang ang mga magulang kong pabalikin ako dito kahit konting panahon lang dahil gusto kitang makita, pinagbawalan nila ako dahil malala na raw yung sakit ko, pero kasi natatakot akong pag hindi ko to ginawa, baka hindi na talaga kita makita, baka hindi na ako makapagpaalam sayo, Naz mahal kita, diba sinabi kong hindi kita sasaktan kung wala akong dahilan? Eto yung sinasabi ko, gusto lang kitang sumaya, ayokong pagkatapos nito malungkot ka, sinasabi ko to para palayain ka na, dahil ganun kita kamahal, baka sa pagkakataong to nasa ospital na ako at inooperahan, hindi ko alam kung makakaya pa ng katawan ko, pero until then, until I ran out of breath I’ll love you,please be happy,  I’m sorry, Happy 5-5th Anniversary naz.” Tumigil na yung video.Nakita kong umiiyak na talaga siya habang sinasabi yun, at ganun din ako, all this time..

H-hindi, bakit ngayon lang? hindi to pwede, tumakbo ako palabas naririnig kong tinatawag ako ng mga kaibigan ko, she can’t die, I need to see her…