(Y/N:Bu gün bir bölüm daha. Su yaz okuluna gitmeden bitirmeye çalışıyorum. Kontrol etmeden atıyorum. )
Taehyung ile daha önceden Hoseok'u dövdüğümüz yere gelmistik. Ama kimse yoktu.
"Hyung burada kimse yok!"
"Kahretsin! Yine ne planlıyor bu şerefsiz?"
"Hyung sen hata yaptın"
"Ne hatası Taehyung?"
"Hyung onları dağ evinde bırakmaman gerekirdi. Onun asıl istediği Jimin."
Haklıydı. Ben bunu nasıl düşünemedim? Cebimden telefonu çıkarıp Jimin'i aradım. Çalıyor fakat açmıyordu. Tam kapanacakken açmıştı.
"Jimin iyi misin?"
"Oh, Yoongi. Sevgilin yanımda konuşmak ister misin?"
"Hoseok sen..."
"Evet benim. Nasıl da tanıdın ama?"
"Sakın Jimin'e dokunma!"
"Onu görmek istiyorsan *******'a gel. Yarım saatin var."
Dıt dıt dıt dıt...
Hemen Taehyung ile arabaya bindik. Umarım biz oraya gidene kadar hiçbir şey yapmamış olur.
Dediği yere gelmiştik. Taehyung'a Hoseok'un bize yalan söyleme ihtimaline karşı tekrar dag evine gönderdim. Ben içeri girdim.
İçeride Jimin bir yatakta elleri kelepçeli bir sekilde yatıyordu. Hala baygındı. Minik kızımız iss sürekli ağlıyordu. Eunji'yi de bağlamışlardı.
Cok geçmeden kafamda hissettiğim ağrı ile bilincim kapanmıştı. "Yoongi babam!"
Jimin'in ağzından.
Yoongi evden çıkar çıkmaz YoungJu ağlamaya başladı. Susmuyordu. Neden ağladığını soruyordum cevap vermiyordu.
Kapı biri tarafından kırılacakmışcasına çalınıyordu. Açmak için kalkıyordum ki Eunji beni durdurdu. "Ne yapıyorsun Jimin. Yoongi kimseye kapıyı açmamamızı söyledi unu-..."
Onun sözünü yarıda kesen şey kapının kırılmasıydı. Kapıyı kıran kişi... Bu tanıdık geliyordu. Jinhwan bu Jinhwan dı.
Arkasından bir kaç adam da geldi. Birisi YoungJu'yu kucağına alıp ağzını kapattı.
Ağzımda hissettiğim baskı ile gözlerim kaydı ve bilincimi kaybetmeden önce duyduğum tek şey melegimin sesi oldu. "Ne yapıyorsunuz babama!"
×××××××××
Gözlerimi zorlukla araladım. Bir yatakta ellerim ve ayaklarım kelepçeli bir şekilde bağlıydım. Ve lanet kelepçler çok sıkıydı. Neredeyse bileklerim kesilecekti.
Kafamı yan tarafa çevirdiğimde YoungJu, Yoongi ve EunJi'nin bağlı olduğunu gördüm. Yoongi kafasını yere eğmiş bir sekilde ayaklarına bakıyordu.
YoungJu benim uyandığımı görünce ağlaması durdu. "Baba! Jimin babam uyanmış! Bekle appa ben iplerimi çözünce seninkileri de çözeceğim."
Yoongi kafasını bana çevirdi. Ama bir şey söyleyemedi. Ne diyebilirdi. Bir şeyler söylese ne değişecekti?
Ardından bu ortama yabancı fakat bir yandan da bana yanıdık bir ses doldurdu kulaklarımı. "Park Jimin."
