My Husband is a Monster(COMPLETED)

41. Doubts.

Mikaella's PoV

It's really bothering me. Ano kaya yung pinag-usapan nila? They're hiding something from me, aren't they? There's definitely something fishy going on. Annabelle? Well, alam naman na ni Gelai kung yung tungkol kay Annabell. If that's what it's about... she wouldn't be that mad, would she? Or maybe Gelai just wanted to remind Adam not to hurt me? Ganun ba yung feeling ng atmosphere nila kahapon? Parang nakakatakot naman e. Ugh! Ewan.

Kung hindi lang sana ako nakita ni Ji Han ng mga oras na yun, sana narinig ko hanggang huli yung pinag-uusapan nila. Aish. Nakakabaliw 'to.

Kating kati akong magtanong pero hindi ko alam kung hindi ako makatyempo o talaga may kinatatakutan ako sa pwede niyang isagot? Baka kasi talagang masaktan ako. Err. The fear is killing me...

"What? May sasabihin ka ba sakin? Kanina ka pa nakatitig, Mikaella." tanong ni Adam. I flinched. Mabuti nalang hindi ganun ka-obvious. Sigh.

Hindi kaagad ako nakasagot sa kanya. I'm debating kung tatanungin ko ba. Ugh. Come on, Mikaella. Tatanungin mo lang naman. Tsk. What's holding me back? Nakakainis tuloy. Kahit kahapon, pag-uwi namin. I was about to ask but ended up apologizing instead.

Paano naman kasi... he looked really annoyed, and if I ask him, baka bigla nalang siyang magbuga ng apoy. Alam niyo na, former halimaw 'to. Aish.

But he seems fine today kaya pagkakataon ko na din 'to para magtanong. I can't keep thinking about this all day long, baka tuluyan kong ikabaliw. Bago pa mangyari yun, I will ask. AJA, Mikaella!

"Ad—Aww! Ow!!" aw shet! Napahawak ako sa noo ko kasi pinitik niya yun. What the?? "Bakit mo naman ginawa yun?!" naiinis na sigaw ko sa kanya.

"What's going on in your head? Kanina pa ako nagsasalita dito." sinamaan niya ako ng tingin. I pouted. Malay ko naman. Masyado akong occupied sa kung paano ko siya tatanungin e.

"You didn't have to hit me. Pssh," reklamo ko.

"I had to, or else matatapon mo na lahat ng pagkain mo." ininguso niya ang plato ko. Nung tinignan ko yun, napangiwi ako. Ah. It's a mess all over the plate. Crap! Nasayang ko lang yung pagkain ko.

Naibaba ko ang kutsara at tinidor ko, feeling sorry for my food. Ang sarap pa naman ng ulam namin ngayon. Aish.

Tumayo ako para ilagay sa lababo yung plato ko. Kumuha ako ng bagong pagkain dahil gutom ako. Tsk. Naguilty tuloy ako dahil nasayang ko yung pagkain. This is the price for not asking sooner.

Fine. I'll ask him properly this time. May karapatan naman siguro ako dahil involve ang pangalan ko.

Pagkatapos kong magsandok ng panibagong kanin. Naupo ako sa tabi ni Adam. Napatigil siya sa pagsubo ng kutsarang may kanin at ulam tapos napatingin sakin.

"Oh, bakit ka tumabi sakin?" tanong ni Adam. Tinignan ko siya.

"Why? Can't I sit next to you? Gusto kong kumain ng katabi ka e." pagdadahilan ko.

He chuckled. "Do you want me to feed you since you're not yourself today? Come here then." inusog niya ang upuan ko at idikit yun sa upuan niya. "I will feed you." he grinned at me. E bakit parang iba yung tono ng boses niya nung sabihin niya yun? Pssh. Ang hilig talaga niyang mang-akit.

"I-I can feed myself!" inilayo ko ang sarili ko sa hawak niyang kutsara na nakatapat na sa bibig ko. Err. He really intends to feed me. Aish.

He hissed and put the spoon down. "You need something, don't you? What is it?" deretsyong tanong niya. Napatingin ako kay Adam. Paano niya nalaman? Aish. Ang lakas naman makadama but... whatever! Siya na yung nagtanong...