~Het moordende boek~

~1~

'Papa? Wat staat er in dit boek?' Ik kijk mijn dochtertje Marjolein verschrikt aan. 'Hoe kom je daar aan? Geef dat snel hier! Dat boek is verboden!' Marjolein schrikt van mijn geschreeuw en laat het vallen op de grond. 'Sorry, ik had niet zo boos moeten reageren, maar het is een gevaarlijk boek. En ik mag het eigenlijk niet lezen.' 'Waarom dan niet, papa?' vraagt mijn zoontje Daniël, terwijl hij me met grote bange ogen aankijkt. 'Het is een boek over wat er allemaal gebeurt in ons land.' Daniël kijkt mij niet begrijpend aan. 'Waarom is dat dan gevaarlijk, papa?' Ik zucht: 'In dit boek staan dingen waarvan de koning niet wil dat ze gezegd worden, omdat sommige mensen er anders van gaan denken.' Marjolein gaat naast Daniël op de grond zitten. 'Wat voor dingen dan?' 'Ik weet niet of ik het jullie wel moet vertellen, maar anders gaan jullie je vragen zelf invullen. Dus ik denk dat ik het maar beter wel kan vertellen. Jullie moeten me één ding beloven!' 'Wat dan?' Marjolein kijkt me nieuwsgierig aan. 'Jullie moeten me beloven dat je dit aan niemand verteld.' 'Ook niet aan mama?' 'Nee, ook niet aan mama. Dus als ze thuis komt van de markt, moeten jullie niets hierover zeggen. Oke?' 'Is goed, papa.' 'Daniël?' 'Ja, papa.' 'Oke, dit is het verhaal over twee Perzen.' Vol spanning kijken Daniël en Marjolein me aan, afwachten naar het verhaal. 'De twee Perzen reisden rond in Europa en ze schreven alles wat ze niet goed vonden op in brieven en...'.

Plotseling gaat de deur open. Carolien, mijn vrouw loopt naar binnen. Snel steek ik het boek onder mijn kleren en kijk ik mijn kinderen nog een keer waarschuwend aan. 'August, ik moet je iets vertellen.' Carolien kijkt naar mij en seint naar de kinderen. 'Jongens ga maar even buiten spelen.' Ik sta op en neem mijn vrouw mee naar het keukentje. 'Wat is er, Carolien?'

Ze begint te vertellen: 'Vanmiddag op de markt werd de zoon van de slager geëxecuteerd, omdat hij dat boek van Montesquieu aan het verkopen was.' Ik schrik van wat ze zegt en voel me schuldig omdat ik nu zo'n groot geheim aan mijn kinderen heb toevertrouwd. Carolien kijkt me afwachtend aan, tot ik iets ga zeggen. 'Jij doet toch niet zoiets stoms, August?'