~Het moordende boek~

~3~

Dan komt Carolien binnen. Ze is in paniek. 'Wat is er gebeurd?' 'Mijn moeder...' Ze barst in huilen uit. 'Ze is overleden.'

Marjoleins ogen zijn rood van het huilen en Daniël verbergt zijn gezicht in zijn handen. Zijn schouders gaan schokkend op en neer. Het is hartverscheurend om ze zo te zien. De moeder van Carolien was erg geliefd bij de kinderen, ze gingen elke week naar haar toe, totdat ze ziek werd. Als iedereen naar bed is loop ik naar zolder. Ik probeer elke keer een nieuwe verstopplek te vinden. Ik leg het boek deze keer bovenop een plankje. Dan ga ik ook naar bed.

Het is vandaag een speciale dag, de landheer Von Marque komt op bezoek. We gaan met z'n allen naar de markt, niet omdat we het willen, maar omdat we verplicht zijn. Von Marque wil dat hij kan zien hoeveel mensen er op zijn land wonen. Als we op de markt aankomen fluistert Daniël in mijn oor: 'Is dat ook zo'n nietsnut?' Ik grinnik en knik. Dan gaan we nog even wat eten op de markt halen totdat Von Marque komt.

'Nietsnut!' Zodra de landheer is aangekomen en zijn praatje heeft gedaan beginnen Daniël en Marjolein met de landheer te spotten. Von Marque draait zich om en trekt een wenkbrauw op. Dan stapt hij op zijn paard en rijd weg. Carolien kijkt verontwaardigd mijn kant op. 'Nietsnut?' sist ze naar mij. 'Dit dorp heeft al iets tegen ons, en dan leer jij onze kinderen om nietsnut te roepen tegen de adel?' Dan kijkt ze me met grote ogen aan. 'Je hebt dat boek van Montesquieu toch niet gelezen, hè?' Ik staar haar aan, en weet niet wat ik moet zeggen. 'Ik wist het! Je leest dat boek voor aan onze kinderen!' Ik knik. Carolien rent met betraande ogen weg, snel loop ik achter haar aan.