22 Şubat

Bölüm 3:"Tanışma."

Multi: Erkekler.

1 hafta sonra

Okulların açılmasına sadece 1 hafta kalmıştı. Ve ben şu ana kadar bir kere bile ders çalışmamıştım. Evet 11.Sınıf öğrencisi oluyordum, dolayısıyla sorumluluklarım da artıyordu fakat üşengeçlik diye bir şey vardı be kardeşim. Beni de anlayın ama! Her neyse. Şu an Aytuğ gereksizi ile bilmem kaçıncı bakışmamızı gerçekleştiriyorduk. Aytuğ, erkek kardeşim. 15 yaşında. Ayşe Sultan bizi çok ses yaptığımızdan dolayı cezalandırmıştı ve sonuç bu. Telefonumdan instagrama girip yeni keşfettiğim bir çocuğu stalklamaya başladım. Aytuğ ise elinde bir davul ile koltukta oturuyordu. Allah bilir yine ne bokluklar yapacaktı. Kafamı sağa sola sallayıp tekrar telefonuma döndüm. Bir on dakika geçmişti ki birden bir gümbürtü ile yerimden sıçradım ve ne olduğunu anlayamadan kendimi garip bir pozisyonda buldum. Kafamı kaldırdığımda ise annemin altıma sıçmamı sağlayacak kadar korkunç olan bakışları...

"Anne, ablam yaptı valla. Ben suçsuzum."

Aytuğ malı sırıtmasını saklamaya çalışırken bir yandan da resmen bana kuru iftira atıyordu.

"Ya anne Allah rızası için yapar mıyım sence ben böyle bir şey ya?"

O garip pozisyonda anneme laf yetiştirmeye çalışıyordum.

"Sen yapmadığın için mi o davul senin dibinde duruyor Eylül?"

Davul mu? Dibimde mi? Ne ara lan?

Aytuğ'ya baktığımda piç piç sırıtıyordu gerzo. Olm ne ara attı lan bu çocuk bu davulu benim yanıma?
Bahane bul Eylül...Yaparsın sen Eylül...Hadi be kızım!

"Anne Aytuğ attı onu valla ya. Masumum ben! Resmen iftiraya maruz kalıyorum şu an!"

Annem benim ağlamaklı yüz ifademi hiç takmadan yazdı ölüm fermanımı...

"Akşamki davette odandan çıkmıyorsun Eylül!"

"Eylül kızım, ben bu cümleyi çok kullanmam, hatta hiç kullanmam ama harbiden boku yedin bu sefer."

Şu an ilk defa iç sesime katılıyorum.

❄❄❄

Tam 4 saattir odamdaydım. Bugün o davete katılmam gerekiyordu benim! Siz şimdi ne daveti felan diyorsunuzdur, anlatayım. Bu akşam Aras ve Uras'ın arkadaşları ile tanışacaktık. Yasemin Teyze ve Caner Amca işleri yüzünden bir haftalığına yurtdışına çıkmışlardı. Dolayısıyla da Aras ve Uras bize emanetti. Aslında emanette denmez, aile dostuyduk biz. Küçüklüğümüzden beri yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. Yasemin Teyze benim ikinci annem gibiydi. Aras, Uras ve annem içinde aynı şey geçerliydi. Her neyse, işte bugün bu salakların arkadaşları ile Yasemin Teyze yerine annem tanışacaktı. Aras'ın dediğine göre 4 kişi gelecekmiş. Ve hepsi de taş taş! Şimdi anladınız mı neden katılmam gerektiğini? Evet dediğinizi duyar gibiyim demek isterdim ama duyamıyorum aq. Nasıl duyayım yani ordan? Uff. Kafayı yedim galiba. Orucum bozulmuş mudur ki?

"Yalnız Ramazan ayını geçeli çok oldu çok...Sen hâlâ orda mısın yahu?"

İçsessu'yu sessize alma mod: ON. Vatana millete hayırlı uğurlu olsun kardeşlerim.

❄❄❄

Whatsapp'a girip Biricik, Ilgın, ben ve Mayıs'ın olduğu 'İnsan mıyız?' grubuna mesaj attım.

İnsan mıyız?

Eylül: Kızçeler, acil durum!
Biricik: Yine ne bok yedin, kanka?
Ilgın: Ne oldu, kanka?
Mayıs: Noldu lan?
Eylül: Şimdi ne yapıyorsanız bırakıyorsunuz ve 10 dakika içinde odamda oluyorsunuz, by.
Biricik: Banane.
Ilgın: Üşeniyorum kanka ya.
Mayıs: Annem izin verir mi ki?