Another Me [Kaisoo Çeviri]✔

Bölüm 5~

Hikayedeki tek aptal : Soo... Ama sebebi anlamış değilim ^^ Bugün 2 bölüm ekledim zaten 6 bölümdü onu eklerim yarın falan ;) Keyifli okumalar~supernaturel~~

İtalik ile yazılan geçmiş, normal olanda günümüz.

BÖLÜM 5

Kyungso’nun bedeninde yaşayalı 1 hafta olmuştu ama Shion hala bir ipucu bulamamıştı. Jongin evine geliyor ders çalışıyor ya da takılıyorlardı ama Shion’un aklındaki o soru bir türlü kaybolmuyordu. *İkisinin arasında ne olmuştu?* Sürekli günlükleri okusa da kurtun kimliğini deşifre edecek herhangi bir şeye rastlamamıştı. Ama okuldan biri olmalıydı, bildiği bir tek buydu.

‘Kyungsoo şunu açıklar mısın?’ Çalışırlarken Jongin sordu.

‘Oh? Pekala.’ Anlatmaya başladı.

‘Jongin?’ Çocuk kafasını kaldırıp ona bakmaya başladı.

‘Sana bir şey sormak istiyorum. Biliyorsun ben ha..hafızamı kaybettim ve bu beni deli ediyor… yani bana sen söyleyebilirsin yani istemezsen sorun değil ama yani…’

‘Sadede gel Soo.’

‘Ben.. aramızda ne olduğunu merak ediyorum.’

‘Sen… gerçektende hafızanı kaybettin değil mi?’

‘Üzgünüm.’

Jongin derin bir nefes alıp onu binlerce soruyla baş başa bırakarak çocuğun odasına yürümeye başladı. Çocuğu takip ederken kitaplığın önünde bir şeyler ararken bulmuştu. ‘Sen ne yap-‘ Jongin aradığı şeyi çıkarırken susmuştu, bu araya gizlenmiş kahve tonlarında bir defterdi.

‘Bunu hatırlıyor musun?’

Kyungsoo kafasını salladı. ‘Bunu doğum gününde sana ben almıştım.’ Diyerek defteri Soo’ya verdi.

Kyungsoo deftere baktı, çok farklı bir havası vardı, odun kaplama olmasına rağmen çok inceydi. Yazılar altın tonlarındaydı ve bunun Jongin’in yazısı olduğunu biliyordu. Jongin yatağın diğer tarafını göstererek yanına oturmasını istedi. Kitabı açtığında bunun bir günlük olduğunu gördü.

 

Hayatımdaki en mükemmel insana, DO Kyungsoo’ya…

Her nefesin

Her hareketin

Her dokunuşun

Her gülüşün

Her sesin

Kısaca her şey için…

İyi ki doğdun :)

11 Kasım 2004

Hava buz gibiydi ve bu soğukta Kyungsoo eve doğru tek başına yürüyordu. Burnu kızarmış ve dişleri üşümekten birbirine çarpıyordu. Sadece 8 yaşındaydı ve yalnız başına dışarı da yürüyecek kadar da cesurdu. Gerçi o hep yalnızdı ya… Kapıyı tam açacakken yan tarafta küçük bir çocuk gördü. Koyu tenli, gözleri şişmiş ve dudakları şişkindi. Kyungsoo yanına koşarak gittiğinde çocuğun yaralı olduğunu gördü.

‘N-Noldu sana?’ diyerek kocaman gözlerle sordu.

‘Ben…ben kendimi yaraladım.’

‘Ailen nerede?’

‘Öldüler.’ Kyungsoo donmuştu.

‘Öldüler mi?’