Corpus Data

Chapter 4: A Paper Rose

Days have past since the incident occurred. I am happy that day because of my birthday, thinking that nothing can ruin the painted smile on my face. But as everyone says, 'In every sunshine that occurs, rain is expected to come.' But to me, it isn't just a rain, instead a raging storm came. The smile on my face faded. The color that surrounds me became dull. I am now lost in the dark. Even I  open my eyes or close my eyes, I can see no difference at all. My light is gone. My parents are gone...

Tears fall from eyes like an open faucet. I can't believe that I am here right now, watching them be buried with the flowers that been thrown to them. I can't believe this! What a nightmare....

"Tahan na apo." I can feel the warm hug of my grandma as she shushed me. I cried harder and hugged her back. I sob harder, letting the pain out.  "That's right, don't stop until you feel like crying. Don't let that pain imprison your heart. Let it out."

Tumahan na ako nang wala nang lumabas na luha sa mata ko, tila naubos na. Naglalakad na kami ngayon papunta as kotse namin. Nasa likuran lang ako nina Lola at lolo na inaalalayan si Lola sa paglakad. Hindi naman mahirap maglakad dahil di naman maputik, actually, napakaganda nga ng panahon na di naman umayon sa sitwasyon. Napakatahimik din ng paligid, halos ang naririnig ko lang ang tunog ng mga yabag namin at ang nangingibabaw ang tunog ng takong ng sapatos ni Lola. Pumasok na si lolo sa driver seat at si Lola naman ay sa shotgun seat habang ako naman ay pumasok sa backseat. Nang aalis na kami ay nabigla ako dahil sa sunod-sunod na pagkatok sa may bintana na katabi ni lolo. Di ko nakita kung sino dahil sa likod ni lolo na nakaharang as bintana. Bumukas ang bintana at nakarinig ako ng isang malutong na tawa. Napakunot ang noo ko dito. Nang dumungaw ako sa may likod ni lolo ay halos magsalubong na ang aking kilay sa nakita ko.

"Hehehehe. Hi Uncle!" Sabi ng pamilyar na boses, napakapamilyar.  "Makikiistorbo sana ako. Pwede po bang makisabay? Wala na po kasing taxi'ng dumadaan."

S-si Ms. Principal?! Anong ginagawa niya rito? Nakahawak siya sa batok niya habang nakangiti ng pilit at habang ang isa niya pang kamay ay nakahawak sa payong niya.

"Sure!" Sabi ni Lolo kaya lumapit na si Ms. Principal sa pintuan ng backseat.

"Oh! Jamie! Good afternoon!" She greeted me as she sit beside me and closed the door. How insensitive of her! Can't she see that today is my parents' burial? I want to tell that to her right now but it would be disrespectful because she's an authority after all.

"M-Ms. Principal. Hmmm.." I awkwardly said while pinching my nose. "H-Hi?"

"Awww.... Again, call me Tita Precy okay?"  She said while rolling her eyes. "I don't need formalities outside school."

"I'm not informed that you'll be around at Stella and Henry's burial." Said grandmother while admiring herself in her small mirror that she always bring. "Really unexpected. You know, Stella and you has a few misunderstanding back then before you flew to States."

I clench my fist upon hearing my parents' name. I don't know if they have forgotten that I am around or they just really wants to torture me emotionally. But what bothers me a lot is my Mom's connection to Ms. Prin-- oh I mean, T-tita Precy. Are they somewhat close to each other?

"Oh Tita, you know me. Even how many times we argue on something, we still end up begging for forgiveness from each other. Funny isn't it?" She said while looking at her hands on her lap. "Actually, I came back here in Philippines just to ask for forgiveness but I think Lady luck isn't on my side. Stella's grave welcomed me instead of her warm hugs. If  I knew this would h-happen, I sh-should have-" She didn't manage to finish her story when she can't hold her tears and sobs anymore.

Napayuko na lamang ako dahil sa mga luhang nagbabadyang tumulo mula sa mga mata ko. Pinikit ko ng mariin ang aking mata hanggang sa nilamon ako ng dilim.

***

A yawned instantly when I completely opened my eyes. Tumayo na ako at tinignan ang orasan.

'5:30'

Lumabas na ako sa kwarto ko at pumunta sa cr at saka naghilamos. Nang lumabas na ako ay sakto namang papasok si Lola.

"Jamie apo, ba't napakaaga ata ng gising mo?"

"Bagong buhay po eh." Sabi ko sabay kibit-balikat.

"Sige, maganda yan."

Tumabi ako para makadaan si Lola. Nang makadaan si lola ay pumunta na ako sa kusina. Nang dadaan na ako sa sala para makapasok sa kusina ay napatigil ako, napatulala ako habang nakatingin sa sahig kung saan ko natagpuan ang bangkay nina mama at papa. Tandang-tanda ko pa ang posisyon nila, ang ekspresyon nila na tila takot na takot. Ang mga saksak nila sa iba't-ibang parte ng kanilang katawan at ang hawak-hawak nila..... isang CD. Hindi gaya ng sa akin na may laman na mensahe ang CD na nnakuha ko, yung sakanila ay isang CD ng movie'. Sabi ng mga pulis ay baka ay matagal ng hawak ni mama ang cd'ng yun dahil nanonood sila -gaya nung nakita namin sa CD- kaya di ito binigyan ng pansin. Pero iba talaga ang kutob ko sa cd'ng yun at lalong-lalo na na ayaw ni mama ng mga movie. Hindi siya mahilig sa movie.

Napalingon ako sa pinto nang may sunod-sunod na kumatok dito. Kumurap-kurap muna ako ng ilang beses habang pinapakinggan ang katok na halos ay sirain na ang pinto. Naglakad na ako palapit sa pinto at binuksan ito. Kumunot ang noo ko sa nakita ko.

'K-kahon?'

Nilibot ko ang aking paningin, baka kasi nanadito pa yung kumatok pero wala akong nakita miski anino.

Nag-aalangan pa ako sa una kung kukunin ko ito o hindi pero sa kinalaunan ay kinuha pa rin. Nang makuha ko ito ay binuksan ko ang plain white na kahon at tumambad sa akin isang....

'Paper rose?'

Kinuha ko ito atsaka pinagmasdan. Napakganda ng pagkakagawa. Detalyadong-detalyado. Pero napakunot ang noo ko nang inamoy ko ito.

'Amoy kalamansi,'

I half-expected that it would smell perfume. I look around, hoping that the giver of this origami is still around. But I spot no other living things except for the chirping birds that enjoy their peaceful stay in a tree.

Napatingin ulit ako sa puting kahon at may nahagilap pa akong isang papel kaya dali-dali ko itong binasa.

  'In that rose, a clue hides from your sight. A clue that will lead you to your painful truth'

                                                             P.S. Smell the paper rose.

-Y-