Uitgehuwelijkt?!

5 ~ A?

We lopen naar beneden, daar zijn ze ook niet. En gek genoeg ligt er ook geen briefje waar ze zijn, en normaal laat Yazid altijd een briefje achter als hij weg gaat...
Waar zijn ze?

Basil heeft ook geen idee waar ze zijn. Cato en ik kijken elkaar aan, en de ongerustheid is in haar ogen te lezen. Ze besluiten eerst te gaan ontbijten en daarna de jongens nog een keer proberen te bellen. Na het ontbijt kunnen ze de jongens nog steeds niet bereiken. 'Ze hebben vast hun mobiel vergeten of hebben hem gewoon uit staan.' probeert Cato geruststellend te zeggen, maar ze gelooft er zelf niet veel van. 'Wacht, ik hoor iets!' roept Basil in een keer. We gaan achter het geluid aan en vinden de mobiel van Yazid in de badkamer. Ik open hem en zie een berichtje

Missen jullie Yazid en Faisal al? Ik zou ze maar niet gaan zoeken en al helemaal niet naar de politie gaan. Misschien krijg je ze nog heel terug. Als je je een beetje gedeisd houdt ;)
-A

Ik schrik en laat het berichtje ook aan de anderen zien. Basil ziet dat er ook een afbeelding is bijgestuurd. 'Weet jij de code van Yazid, Samira?' vraagt Basil. 'Ja, hoezo dan?' 'Er is ook een afbeelding bij gestuurd.' Ik ontgrendel de mobiel van Yazid en zie een foto van Yazid en Faisal vastgebonden op een stoel. Ze hebben bloed over hun hele lichaam. Uit schrik laat ik de mobiel vallen en barst in tranen uit. 'We moeten hiermee echt naar de politie!' zegt Cato. 'Dat kan niet. Die A heeft zelf gezegd dat we ze dan waarschijnlijk niet terugkrijgen!' roept Basil een beetje boos uit. 'Ohja, maar wat moeten we nu doen dan?' vraagt Cato. 'Laten we een berichtje sturen aan die A.' stelt Basil voor. Met trillende handen pak ik de mobiel van Yazid op. Gelukkig is hij niet kapot. Ik ontgrendel hem en ga naar whatsapp. Ik klik het gesprek met A aan, en typ:

Wat moeten ik ervoor doen dat ik Yazid en Faisal heel terug krijg? Ik ga van niemand hulp in schakelen! Dat beloof ik je.

Ik zei expres 'ik', want als hij erachter komt dat we met meer zijn krijgen we hun al helemaal niet terug. 'Nu is het alleen maar afwachten.' zucht Cato. Na 5 minuten krijgen we gelijk al een antwoord:

Morgenavond om half 9 bij de vijver in het parkje voor je huis. En neem niemand mee! Ik hou je in de gaten..
-A

'Hoe moet ik dat nu doen? Ik moet helemaal alleen!' verslagen kijk ik naar beneden. 'Ik heb een idee!' zegt Cato. 'Wat nou als Basil en ik hier in jouw huis blijven en zonder dat A ons ziet toezicht blijven houden, want vanuit dat raam heb je zicht op de vijver.' wijzend op mijn slaapkamerraam. 'Dat is nog niet eens zo'n gek idee.' zegt Basil. 'Ja is goed, zolang jullie alles donker houden, zwarte kleren aanhebben en ervoor zorgen dat A jullie niet te zien krijgt. En heel belangrijk is ook dat A niet ziet dat jullie überhaupt in mijn huis zijn, want hij zei dat hij me in de gaten houdt. Wat best wel zou kunnen kloppen.' 'Dat komt helemaal goed hoor schat!' zegt Cato. 'Laten we dan nu naar buiten gaan en via de poort aan de achterkant weer naar binnen komen. Dan denkt A dat we weg zijn en kunnen we jullie rustig in de gaten houden.' stelt Basil voor. 'Ja is goed. Dat lukt denk ik wel.' zegt Cato. Ze gaan weg via de voordeur. En na nog geen 5 minuten hoor ik de achterdeur alweer opengaan. 'W8 we zijn vergeten om zwarte kleren aan te doen!' zegt Cato en slaat zichzelf voor haar kop. 'Dan gaan jullie toch nu gewoon weer weg door de achterdeur, gaan jullie allebei naar je eigen huis en halen jullie zwarte kleding enzo op.' stel ik voor. 'Is goed, doen we.' zeggen ze allebei tegelijk en gelijk lopen ze weg.

Na een half uur komen Basil en Cato weer door de achterdeur hebben ze allebei een grote tas vol spullen bij zich. 'Wat hebben jullie allemaal nou weer meegenomen?' lach ik. 'Oh gewoon, zwarte kleren en eten enzo.' zegt Cato. 'Hahah jij altijd weer met je eten Cato.' lach ik. 'Ja sorry zo ben ik he haha.' lacht Cato nu ook. Basil kijkt ons niet begrijpend aan. 'Gewoon meidendingen.' zeggen Cato en ik tegelijk. We kijken elkaar aan en roepen tegelijk: 'TWINSS.' en we barsten in lachen uit. Basil kijkt ons aan alsof we net zijn opgestaan uit de dood ofzo. Dan zie ik in eens dat het al 8 uur is. 'Jongens snel ga je omkleden het is al 8 uur. En ik moet over een half uur bij de vijver zijn.' Ze rennen gauw naar boven en gaan zich omkleden. Na 10 minuten zijn ze allebei helemaal in het zwart gekleed. Van een zwarte pet tot zwarte schoenen. We doen de gordijnen dicht en verbouwen de woonkamer waardoor er allemaal plekken komen waar ze zich kunnen verschuilen. Wanneer we klaar zijn verstoppen ze zich en doe ik de gordijnen weer open. Het is 5 voor half 9 dus ik loop naar de voordeur en ga naar de vijver. Nu is het wachten op A...

Heyy schattiess💗Weer een nieuw hoofdstukje voor jullie<3 Met weer bijna 900 woorden. Ik ben atm op vakantie dus ik kan wel weer wat vaker uploaden. Stem als jullie benieuwd zijn wie A is, wat ie wil en of ze de jongens ooit nog terug krijgen..😉Als jullie nog ideeën hebben voor dit boek, stuur me dan gerust een privé berichtje💗Verder heb ik niet zo veel te zeggen, alleen dat er een paar spannende delen komen met veel drama enz.
Xx