Het is 5 voor half 9 dus ik loop naar de voordeur en ga naar de vijver. Nu is het wachten op A...
POV A
Ik loop rustig naar de vijver in het parkje. Vanaf een afstandje zie ik Samira al zitten, ze oogt heel bang en zenuwachtig. Om haar nog iets zenuwachtiger te maken blijf ik nog even wachten achter een boom. Samira kijkt om zich heen en als ze niemand ziet pakt ze haar telefoon. Ik kan net niet zien wat doet. Ik besluit om rustig naar haar toe te lopen. Want ja, ze kan me toch niet herkennen omdat ik helemaal in het zwart gekleed ben, en een bivakmuts op Mn hoofd heb. Als ik bijna bij haar ben merkt ze me op. Verschrikt staat ze op. 'W-W-Wie ben jij?' stamelt ze? 'Lieve lieve Samira, ik ben A en ik zie dat je gekomen bent.' ondertussen scan ik haar helemaal. 'W-W-Wat moet ik doen om Yazid en Faisal terug te krijgen?' vraagt ze onzeker. 'Wat je moet doen?' lach ik, 'heel wat lieve schat, wij gaan samen een leuke tijd beleven.' fluister ik in haar oor. Ik pak haar hand vast, maar gelijk trekt Samira haar hand weg. 'Niet zo onzeker lieverd.' fluister ik. 'Ik zie je gauw genoeg weer.' en ik geef haar een knipoog. Na die woorden loop ik rustig weg. Ik hoor Samira nog wel roepen, maar ik kijk niet eens om. Ik weet zeker dat ze niet mee wil werken, maar ze zou wel moeten als ze haar Yazid en Faisal ooit nog terug wil zien...
POV Samira
'Ik zie je gauw genoeg weer.' en met die woorden loopt hij weg. 'Wacht! Wanneer dan? Wat moet ik doen?' schreeuw ik hem half-huilend na. Daarna barst ik in huilen uit en ren ik terug naar mijn huis waar Cato en Basil op mij staan te wachten. Cato rent gelijk naar mij toe en begint me te troosten. 'Shh stil maar schat. Alles komt goed.' probeert ze me gerust te stellen. Basil pakt een zakdoek en een glas water voor me. Dankbaar neem ik het aan. Na een tijdje ben ik weer rustig en wil ik alles aan Cato en Basil uitleggen. 'Ik zat dus bij de vijver en hij kwam aanlopen. Ik kon hem niet herkennen want hij had een bivakmuts op. Hij noemde me de hele tijd schat en lieverd. Echt zo pedo achtig weet je wel. Ik vroeg hem dus wat ik moet doen om de jongens terug te krijgen, en toen zei hij: heel wat, we gaan samen een leuke tijd hebben. Daarna pakte hij Mn hand vast, ik trok hem weg. Toen zei hij: niet zo onzeker lieverd. Hij gaf me een knipoog en liep toen weg. Ik schreeuwde hem nog allemaal dingen achterna maar hij luisterde niet.' 'Samira, rustig maar. Alles komt goed daar zorgen we wel voor!' zegt Basil. 'Weet je, ik ben echt heel blij dat ik jullie heb!' zeg ik en trek ze allebei in een knuffel. 'We gaan dit met z'n drieën oplossen! Alles gaat goedkomen! We gaan Yazid en Faisal terug krijgen, wat we er ook voor moeten doen.' zegt Cato. En ik begin te lachen. 'Dat doen we zeker!' 'Ik denk dat we nu maar beter kunnen gaan slapen.' zegt Basil. 'Ja, maar willen jullie alsjeblieft de komende tijd bij mij blijven?' vraag ik onzeker aan hun. Want ik moet toegeven ik ben best wel bang. 'Tuurlijk doen we dat! Toch Basil?' vroeg Cato aan Basil. 'Ja tuurlijk. We laten je echt niet alleen beloofd!' 'Dankjewel guys!' en dan lopen we met z'n drieën naar boven.
A/N
Heyy. Vandaag een wat korter hoofdstukje sorryy. Alsnog met 600 woorden. Zal ik wat vaker een POV van iemand anders dan Samira doen? Bijvoorbeeld A of Faisal of Yazid ofzo? Verder ben ik bezig met wat vooruit schrijven zodat ik wat vaker kan uploaden. Ja dat was het wel
Xx
JE LEEST
Uitgehuwelijkt?!
RomanceSamira is een erg jong meisje, ze woont samen met haar vader en moeder want ze is enigst kind. Ze heeft al 5 jaar een relatie met Yazid. Ze zijn al plannen aan het maken om te gaan trouwen. Maar wat als de ouders van Yazid daar heel anders over denk...
