Mira's life

Deel 7.

POV Mira

Ik was aangekomen in de kantoor van de "baas". Ewa de baas was dus die kk Jouad. Jouad ging zitten en hij trok me ineens op zijn schoot. Ik probeerde op te staan, maar het lukte niet. Ik voelde me zo zwak, omdat ik 1 week niks heb gegeten. Ik drink alleen soms water. "Je bent mager geworden schat, je moet meer eten. Wollah lijkt alsof ik vogel op m'n schoot heb." Fluisterde hij in m'n oor, zijn gezicht zat in m'n nek, waardoor ik zijn adem in mijn nek voelde. Uff ik walgde zo erg van hem eh. Ik probeerde met m'n laatste kracht op te staan, maar hij trok aan m'n arm, waardoor ik weet op z'n schoot zat. "Wat wil je van me?" Zei ik slapjes. "Je neuken." Zei hij met een grijns op zijn gezicht. "Flikker." Mompelde ik. Hij drukte allemaal kusjes in m'n nek. Ik probeerde hem weg te duwen, maar het lukte natuurlijk niet, aangezien hij 19384383994 keer sterker is dan ik. Ineens klapte de deur open en zag ik dat Melis de kamer in werd gegooid, alsof ze een pop was. Ze had allemaal blauwe plekken en zij was ook mager geworden. Ik schrok. "MELIS? Wat doe jij hier?" Zei ik geschrokken. Ik stond op om naar haar toe te gaan, want ze lag nogsteeds op de grond. Jouad hield me dit keer niet tegen. Ik probeerde haar op te tillen, maar het lukte niet aangezien ik ook slapjes ben geworden. Ik zag dat haar ogen langzaam dicht gingen. "MELIS? MELIS WORD WAKKER." Schreeuwde ik en ik schudde haar. Ik zag Soufiane geschrokken aan komen rennen. (Voor de mensen die het zijn vergeten, Soufiane is ook een goeie vriend van Jouad en Mohamed, maar hij is vandaag pas hierheen gekomen.) "WESH HEBBEN JULLIE HAAR GEEN ETEN GEGEVEN OFZO?" Schreeuwde hij geschrokken tegen Jouad. "Ewa ik wil ook haar slaaf worden, als ze wilt." Zei Jouad sarcastisch. "Melis! Melis word wakker, please." Zei hij geschrokken. Hij schudde haar door elkaar maar ze wou niet wakker worden. Ik huilde kapot hard, stel ze is overleden. Ze is mijn zus dit mag niet. Ik liep boos/ verdrietig naar Jouad. "WALLAH ALS HAAR IETS GEBEURD IK GA JOUW LEVEN VERNEUKEN. KK HOERENZOON." Schreeuwde ik huilend. "Hoerenzoon? WIE NOEM JIJ HOERENZOON A KEHBA?" Schreeuwde hij, wallah hij was kapot eng, omdat hij zo groot en gespierd was. Hij stond ineens op en duwde mij tegen de muur aan. Soufiane was nog steeds met Melis bezig, hij had water gebracht en deed een beetje water op haar gezicht. Jouad had me dus tegen de muur aangeduwd en kwam dichtbij mij staan, een beetje, niet een beetje, heel erg, te dichtbij gewoon. Ik kon niet naar achter, omdat ik tegen de muur aanstond. Hij begon me ineens allemaal kusjes in m'n nek te geven en hij wou net die kk lelijke strakke, mini rok die ik aanhad uittrekken. Maar voor hij hem uit kon trekken, werd hij weggetrokken. Ik zag dat het Soufiane was. "TFOUU GEDRAAG JE! WE HEBBEN HUN HIER HEEN GEBRACHT ZODAT WE YUSUF ENZO KONDEN PAKKEN! NIET ZODAT WE ZE HONGER LATEN LIJDEN OF WE ZE KUNNEN VERKRACHTEN!" Schreeuwde Soufiane boos tegen Jouad. Ik kon de woede gewoon zien in Soufiane zijn ogen. Jouad liep boos weg. Ik huilde het uit en zakte zonder dat ik het merkte naar beneden, maar Soufiane hield me net op tijd vast en hij liet me zitten op een stoel. Hij ging even weg en Melis is ondertussen ook wakker geworden en ze zit naast me. "Sinds wanneer ben je hier?" Vroeg ik haar. "6 dagen ofzo." Antwoord ze slapjes. "Abi en de jongens waren echt bezorgd om je. Vooral Youssef, hij kreeg helemaal agressieproblemen ofzo. Wallah ik werd gewoon bang van hem hahaha." Zei ze lachend. Ik glimlachte, voor het eerst deze week. Gewoon dat Youssef aan me dacht deed me goed. "Ze zijn nu zeker allemaal bezorgt om ons. Denk je dat ze ons komen redden." Zei ik. "Ja ze komen ons sowieso redden." Zei Melis. 1 seconde erna kwam Soufiane binnenlopen met döner en drinken. OMG DÖNER IS BAEE. Mijn ogen glinsterden. "Ewa kwijl lekker." Zei Soufiane lachend. Soufiane is anders dan de anderen. Hoezo doet hij eigenlijk zo aardig tegen ons. Hij legde  het eten en het drinken voor ons neer. Wallah we gingen eten als hyena's HAHAHAHA. Soufiane ging tegenover ons zitten. "Gaat het nu wat beter?" Vroeg hij ons. Melis en ik knikten. "Waarom ben jij eigenlijk niet zoals hun?" Zei Melis. "Hoe bedoel je?" Vroeg hij. "Je gedrag." Zei ik. "Lang verhaal." Zei hij en hij keek weg. "Nou aangezien wij toch nergens heen kunnen, hebben we de tijd wel om te luisteren." Zei Melis. Wallah deze meisje he altijd zo nieuwsgierig hahaha. "Het was 3 jaar geleden. Ik had, nee heb eigenlijk nog steeds een neefje. Ze hebben hem gepakt. Hij zit hier nog steeds. Ik moest voor ze werken, zodat ze hem terug zouden geven en hem niks aan gaan doen, maar nog steeds hebben ze hem. Ik weet ook niet wanneer ze hem aan mij gaan geven. Mohim ik moet dus dingen voor ze doen, zodat ze hem aan me geven. Insha Allah krijg ik hem snel, hij is gewoon een broertje van een ander moeder voor me, ook gewoon neefje maar hij voelt als een broertje. Hij is kleiner dan ik. Ik zag hem altijd, hij ging met oudere boys om. Wollah ik zag, zie hem nog steeds als een broertje." Zei hij met tranen in zijn ogen, ik zag dat hij z'n tranen in probeerde te houden. Melis en ik keken hem medelijdend aan. "Hoe heet hij?" Vroeg ik. Ik weet nog altijd, mijn tweeling die 3 jaar is overleden Inshallah is hij nu op een betere plek. Ik denk nog steeds elke dag aan hem. Ik heb soms ook gewoon een gevoel dat hij leeft. Ik droom soms ook nog dat hij leeft, maar dat hij is opgesloten in een kelder. Leefde hij maar....
"Ik kan het niet zeggen." Zei hij. "Hoezo niet? Het is maar een naam?" Zei Melis. "Saff ik kan gewoon niet zeggen." Zei hij, hij wou opstaan maar op dat moment werd er een jongen naar binnen geduwd.
Nee dit meen je niet. Nee dit kan niet. Ik barste in tranen uit en viel ineens langzaam op de grond. Alles werd zwart voor m'n ogen.

Wie zou het zijn? Wat zouden ze gedaan hebben met hem?
..................