Chapter 10
Gabriel’s POV
Nagluluha ang mga mata at iba sya kung ngumiti ngayo habang nagprapractice sya ay makikita mong Masaya sya at nakikipagbiruan sa amin pero iba parin eh.. nararamdaman kong may gumugulo sa isip nya. Sa pagkakakilala ko sa kanya hindi sya mahilig magsabi ng mga hinanakit nya, kaya lahat ng yun ay idinadaan nya sa pagngiti ngiti lang. Akala mo ayos lang at Masaya sya pero sa loob loob ay malungkot at nasasaktan talaga sya
“A SMILE can say a thousand words and can hide a thousand tears.”
Hindi ko man alam ang nagyari kung bakit sya nalulungkot ay ayaw kong nakikitang nagkakaganyan ang kaibigan ko. Pagkatapos naming magpractice ay saby sabay sana kami uuwi kaso nagpaiwan sya kasi tutulungan pa nya si Ms. President sa mga plano para sa University Foundation Week. Ano ba naman tong babaeng toh! Parang hindi alam ang salitang “PAGOD” kakagaling lang nya sa sakit ehh. Habang sabay sabay kaming naglalakad pauwi ng pinsan ko ay iniisip ko parin sya…
“Kuya!” sabi ni Bhie
“Oh?” sabi ko
“Mukhang seryoso ka ata dyan ah, ano bang iniisip mo kuya?” tanong nya
“Walaaaa :)” sabi ko
“Weeeh meron ehhh! Share nay an”sabi nya
“Hmmm kanina ko pa kasi iniisip kung…” sabi ko
“Kung? Ano kuya?” sabi nya
“Kung anong ulam mamaya, nagugutom na kasi ako eh :) kanina pa kasi nagrereklamo tong tiyan ko sa gutom”sabi ko
“Ano ba yun kuya! Gutom ka nanaman eh ang dami mo nang kinain kanina ah -___-“ sabi ni Bhie
“Eh nagrereklamo na yung alaga ko sa tiyan at saka kasama yan sa paglaki x)” sabi ko
“Asus! Para kang may alagang bayawak dyan kuya, sa lakas mo ba namang kumain eh kaya palagi mo akong inuubusan ng ulam >_<” sabi niya
“Haha syempre ganun talaga ako teka! hindi naman palagi ah minsan lang :)” sabi ko
“Minsan ka dyan! Minsan mo lang ako tiran ng ulam, kailangan pa talagang mag-unagan tayo sa pagkuha eh x) pero maiba lang kuya… sino ba yung iniisip mo kanina??? At mukhang kanina mo pa sya iniisip dyan” sabi nya Ano bay an! Akala ko makakalusot na ako kanina >_< hindi naman sigurong masama kung sabihin ko dib a?
“Iniisip ko lang naman kasi si Wie” mahina kong sinabi, Akala ko hindi nya maririnig kaso akala ko lang pala yon! X) tignan mo tong pinsan ko yaaaan… ganyanan tayo eh! Kung makangiti eh abot hanggang tenga >_< bakit? Wala namang malisya yun ah! Nagaalala lang naman kasi ako dun sa tao eh >_< Kinurot ko sya sa tagiliran para matigil yung kung ano man yung iniisip nyang kalokohan
“Nagaalala lang naman kasi ako sa kanya Bhie, nasesense ko kasing may problema sya” sabi ko
“Ikaw rin kuya?! Akala ko kami lang ni Vj ang nakakaramdam nun pero nag aalala ka kay ate ahh :”) ayieee! Baka iba nay an kuya :)” sabi nya, binatukan ko nga…
“Aray naman kuya! >_<” reklamo nya
“Yan kasi kung anu ano yang pinagiisip mo, bilisan na nga nating mag lakad! Nagugutom na ako eh x)” sabi ko
Pagkauwi naming ay kumain muna kaming hapunan. Pagkatapos ay dumiretso na ako sa kwarto ko habang yung pinsan ko ay nanunuod ng tv sa sala. Haaaay! Namiss ko na tong kwarto ko! ^_^ lalo na tong kama ko x) makahiga na ngfa, kapagod talaga tong araw na toh… hay! Buti na lang kanina ko pa natapos ang mga assignments ko sa school kaya wala na akong iintindihin x) kaso iyun kinausap ako ni Coach Ron, magsisimula na daw ulit kami umattend ng regular na practice pero pagkatapos pa naman ng battle of the bands x) tropa kami nun ni coach eh kaya napakiusapan ko pa :) tuwing weekends na lang kasi kami nakakapagpractice ni Drew. At saka kinontrata ko na si Coach na icheer kami ng buong basketball team sa laban namun x) malakas mag cheer yung mga kolokoy nay un. Pero may kakaibang sinabi talaga si Coach kanina nung naguusap kami. Nakaupo kami ni Coach sa may bleachers habang nagkwekwentuhan, nang may sinabi syang gumimbal sa utak ko
