KİLLER(Jeon Jungkook)

Blood

Karanlığın iliklerime kadar işlediği yerde elimdeki bira şişesinden bir yudum daha almıştım. Acılarını unutmak isteyenlerin çare bulduğu şu sidiğe benzeyen lanet şey bana acılarımı tekrar hatırlatıyordu şişeyi duvara fırlatıp cam parçalarının tuz buz olmasını izlemiştim içimdeki şiddet ve öfke her geçen gün büyüyor bir okyanus kadar uçsuz bucaksız olmaya devam ediyordu...

İçeriden gelen kadın sesiyle kulaklarımı tıkadım 21. şanslı kişi bayan Park olmuştu onunda ölümünü büyük bir zevkle duyacaktım ama ilk önce itiraf etmesi gerek şeyler olduğunu ikimizde biliyorduk ağzı kapalı olan tabutu açıp elleri ayakları bağlı kadının yanına çömeldim ağzındaki bandı çıkardığım gibi bağırmaya başladı ama kim duyardı ki onu?Elimdeki ses kayıt cihazına basıp kadının iğrenç suratına tükürdüm.

"Yeni evinizi beğendiniz mi bayan park"

"Ne istiyorsun? Kimsin sen?"Demek beni hatırlamak istiyordu bu biraz acı olabilirdi.

"Beni hatırlamak istediğine emin misin?"Kadın korku dolu bakışlarla kafasını kaldırdı kafamdaki kapşonu indirip yüzümdeki hafif çizik olan yarayı gösterdim hafif dediğime bakmayın acısı çok büyüktü

"J-jungook sen nasıl"

"Evet ben jungook.Sabahlara kadar dövdüğünüz işkence ettiğiniz çocuklardan biri olan jungook şimdi tanıdınız değilmi bayan park"Kadının gözyaşları beni çileden çıkarıyordu savunmasız bedenimle ayaklarına kapanıp yalvardığım günlerin beynimde kazınmış olması öfkemi daha çok arttırıyordu.

"Ben özür dilerim oğlum çok pişmanım yaptıklarımdan"

"Sus o kirli ağzınla nasıl bana oğlum dersin"Ağzını tekrar kapatıp cehennemin başladığı yere tabutuna geri kaptmıştım daha kendini affettirmeye çalışıyordu en yakın arkadaşlarım gözlerimin önünde çığlık atarak acı çekerek ölürken sadece izleyici olmuştum şimdi sıra onlardaydı ben yine insaflı davranıyor onlara işkence uygulamıyordum. Duyduğum çığlıklar psikopatça gülmeme sebep oluyordu ölüyordu dünya bir pislikten daha kurtuluyordu.