Yanımda duran bedene ardı ardına bakışlarımı yolluyordum o burdaydı ama nedense onun burda olmadığına inanmak daha cazip geliyordu içimdeki derin boşluk halen yerini doldurmamış aksine daha da büyümüştü sanki. Bizimkileri arayıp bana gelmelerini söylemiştim.Saat öğlene doğru gelirken kapının çalmasıyla ellerim titremeye başlamıştı kapıyı açtığım gibi tae üstüme atlayıp sarılmıştı hepsi teker teker içeri girip baş köşede oturan kişiye tuhaf tuhaf bakıyordu açıklamam gerekiyordu galiba
"Bu kim"Namjoon sert bir sesle söyleyince elim ayağım birbirine dolaşmıştı kötü bir şey yapıyormuşum gibiydi şuan
"Konuşsana Su Ah"Yoongide sinirlenince susmanın bir faydası olacağını sanmıyordum yanımda ki hoseoktan elini tutup güç almak istemiştim belkide.Jungkooka baktığımda kafası önünde kaldırmıyordu
"Biliyorum söylediğim size saçma gelecek hele de dün geceki olaydan sonra.Ama söylemek zorundayım.Karşınızdaki Jungkook"Hepsi bana dalgamı geçiyosun der gibi bakıyordu
"Komik değil Su Ah tamam eğlendik şimdi kim bu herif söyle bize"Jin'in sesini ilk defa bu kadar korkutucu duymuştum. Jin bizden ay olarak büyüktü o yüzden jungkookun lafıyla herkes ona baktı
"Hyung benim kookie"Jin gözlerini pörtletip bakarken en şaşkın kişi ise jimin ve taehyung tu çünkü o üçü arasında hepimizin anlamlandıramadığı bir bağ vardı birbirlerine çok bağlıydılar.
"Nasıl sen nasıl "Hoseok soru dolu gözlerle bana bakarken sözü ben almıştım
"Dün gece bana ihbar geldi dark'ın yeri bulundu diye adrese gittiğimde çıktığımız bar olduğunu öğrendim içerde kimlik kontrolü yaparken kırmızı gömlekli siyah maskeli biri koşarak arka kapıdan çıktı bende peşinden gittim"
"Tek başına "Taehyungun imalı sözüne aldanmayıp lafıma devam ettim
"Sonra çıkmaz bir sokağa girdik arkamdan ismimi duydum döndüğümde bana jungkook olduğunu söyledi ilk başta inanmadım ama onunla 2 saatten fazla konuştum ve o gerçekten bizim jungkookumuz"Jiminin göz yaşlarını görünce bende ağlamaya başladım hiç kimse bir şey demeden oturuyordu
"Biliyorum buna inanmanız zor olacak belkide beni kabul etmeyeceksiniz ama inanın sizden ayrıldığımda kendimi bir boşlukta hissettim. Hatırlarmısın jimin senle televizyonda haberlere denk gelmiştik kimsesizler yurdunda dövülen çocukları gösteriyordu üzülmüştük hatta ağlamıştın onların hepsini yaşadım yemek yerken kaşığımı yere düşürdüm diye sabah kadar dayak yedim 3 gün aç kaldım o zaman size ulaşmayı çok istedim 5 sene dayanabildim en sonunda beni başka bir yurda verdiler biliyorum bu söylediğimden sonra yüzünüze nasıl bakıcam bilmiyorum ama defalarca tacize uğradım arkadaşlarım gözlerim önünde can çekişerek ölüyorlardı bense onları izliyordum sadece dayanmalıydım çünkü oradan çıkınca sizi bulabilecektim tekrar aile olabilecek umuduyla dayandım ve şimdi burdayım.Beni kabul edebilecekmisiniz?"Herkesin gözünden düşen yaşlarla taehyung ve jimin kalkıp jungkooka sarılmıştı
"Seni çok aradık inan ki sormadığımız yer kalmadı sırf bu yüzden Su Ah'la polis olmaya karar verdik ama yinede bir iz bulamadık şimdi bizi nasıl buldun bilmiyorum ama bundan sonra beraberiz kardeşim kaybettiğimiz yılların acısını çıkaralım jeon jungkook"Taehyung lafını bitirdiğinde jimin konuşmaya başlamıştı
"Seni o kadar çok özledik ki ne yapsak seni düşündük seni hiç bir zaman unutmadık sen bizim kardeşimizsin jungkook seni tabikide kabul edeceğiz" diğerlerinin oturmasına anlam verememiştim yoongi hızlıca ceketini alıp dışarı çıkmıştı jungkook hayalkırıklığı ile bize bakarken namjoon hoseok ve jin sarılmışlardı jungkooka ayağa kalkıp
"Yoongiyle ben konuşurum siz keyfinize bakın"Hepsi beni onaylayınca dışarı çıktım sokağın sonunda gördüğüm yoongiyle koşarak yanına gittim gözyaşları yüzünün her yerini ıslatmıştı
"Neden gittin onun sana ihtiyacı var yoongi"ellerimle göz yaşlarını silip kollarımı boynuna doladım belimde hissettiğim ellerle gülümsedim
"Bilmiyorum Su Ah herşey bana çok karışık geliyor .Evet o bizim jungkookumuz ama ona yabancı hissediyorum"
"Bu normal bişey yoongi aradan kaç sene geçti hem daha 2 ay önce onu özlediğini söyleyip ağlıyordun şimdi de özlemini gidermen gerekir değil mi?"
"Haklısın alışmalıyım belkide"Gülümseyerek geri çekildim
"Şimdi eve gidelim ve jungkooka sarıl "Elini tutup eve doğru yürüdük yanıma aldığım anahtarla kapıyı açıp içeri girdik .Tae halen jungkooka sarılıyordu diğerleri ise büyük bir neşe ile jungkooka bakıyorlardı bizim geldiğimizi gören kooka rahatsız olmuşcasını yüzü asılmıştı yoongiye bakıp gülümsedim oda direk gidip jungkooka sarılmıştı
"Özürd dilerim kardeşim.Bilirsin huysuzun tekiyim küçüklükten beri değişmeyen bir huyum beni affet olurmu seni çok özledim"
"Asıl sen beni affet hyung biranda karşınıza çıktım ve beni hayatınıza alın dedim"Bu durumdan sıkılmışcasına
"Evet gençler artık 7 değil 8 kişiyiz yani tekrar bir araya geldik bundan sonra bu gruptan birinin uzaklaştığını görürsem ona kelepçe takarım ona göre"Hepsi bana gülerek bakarken hep beraber sarılmıştık....
Özür dilerim binlerce defa özür dilerim size bunu yapmak istemezdim ama sizi bulmuşken yaptığım saçma hatadan dolayı kaybetmek istemiyordum umarım katil olduğumu öğrendiğinizde de beni kabul edebilirsiniz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİLLER(Jeon Jungkook)
FanfictionElindeki siyah çöp poşetini zorda olsa ucurumdan atmıştı sadist bir gülüşle 20.kurban diye geçirdi içinden... Jeon Jungkook psikopat bir katildi. Onu görene kadar
