Zehir zemberek günlerin esiri oldum annem
Günü geldi göremedim yanlışlarımı
Hani doğrular arkadaşımızdı bizim
İhanet yer almazdı bu dünyada şimdi ne oldu
Neden kapladı bu hoyrat çığlıklar hayallerimizi
Yıllar neden kaybettirdi masumiyetimizi
Peki neden her gözde umutsuzluk var
Söyle annem nasıl getirebilirim geçip giden senelerimi
Zamanımın dolmasını bekliyorum tozlu bir memlekette
Burada Nisan ayları hüzün kokuyor
Yağmur yağmıyor kurak yüreklere
Güneş bir o kadar ahenksiz annem
Şimdi sen
Uzaklardan çocukluğumu gönderiver bana
En sevdiğim oyuncağımı da unutma
Bir kaç parça mutluluğa ihtiyacım var
Gökyüzünü koy yanına hayallerimi iliştir
Zira buralar soğuk üşüyorum annem
Unutmadan
Sol yanımda anlamsız bir burukluk var
Hani nerde hep yanımda olan insanlar
Beni anladıklarını söyleyen yalancılar
Kimse yok
Kimse yok ne annem
Ve ben yalnızlıkla paylaşıyorum bir dilim ekmeğimi
Arada bir dertleşiyoruz
Beni pek anladığı söylenemez
Lakin nedendir bilinmez
Hep yalnızlığa bürünüyoruz annem
Hep yalnızlığa bürünüyoruz
...
✒♥
