14 Reasons To Fall In Love With Him ☑️® #TBSB #BBA17

Goodbye

10 Χρόνια Μετά
Αρνητικό " απάντησα θλιμμένη .

"Δεν πειράζει μωρό μου , θα ξανά προσπαθήσουμε ! Άλλωστε η διαδικασία είναι πολύ ευχάριστη ! Δεν συμφωνείς ;" μου είπε πονηρά και με πλησίασε με το αμαρτωλό του βλέμμα . Η αλήθεια είναι όμως πως είχα απογοητευτεί . Τόσες προσπάθειες για να φέρω στον κόσμο το παιδί μας όμως τίποτα ! Κάθε τεστ έβγαινε αρνητικό ! Δέκα ! Δέκα μέχρι στιγμής !

"Δεν είναι αυτό βρε Χάρη ! Προσπαθούμε τόσα χρόνια για ένα μωρό και δεν τα καταφέρνουμε ... Εγώ φταίω !" Απάντησα με δάκρυα στα μάτια . Ήθελα τόσο πολύ ένα μικρό κοριτσάκι ή αγοράκι να περιφέρεται ανάμεσα στα πόδια μας όμως όσο εγώ το επιθυμούσα τόσο αυτό απομακρυνόταν απο εμένα . Είχα συμβουλευτεί την γυναικολόγο μου , μου είπε πως δεν υπάρχει κάποιος εμφανής λόγος ανησυχίας παρά μόνο μια μικρή πιθανότητα να έχει προκληθεί κάτι από την αποβολή που είχα στο παρελθόν .

"Εσυ γιατί φταις Αριάδνη ; Όσο μερίδιο ευθύνης έχεις εσυ άλλο τόσο έχω και εγώ . Το παιδί δεν το κανει μόνη της η γυναίκα !" Είπε . Τον έβλεπα πως και αυτός απογοητεύονταν κάθε φορά που του ανακοίνωνα πως δεν είμαι έγκυος , όμως πάντα βρισκόταν στο πλάι μου για να με στηρίξει .

Άλλωστε για αυτό η αγάπη μας κράτησε τόσα χρόνια . Ξεκίνησε ως ένας νεανικός έρωτας και εξελίχθηκε σε μια αιώνια αγάπη . Περάσαμε από πολλά εμπόδια , τρικυμίες και κακουχίες όμως τα καταφέραμε και βγήκαμε ζωντανοί και άκομη πιο δυνατοί . Καταφέραμε να τελειώσουμε και οι δυο τις σχολές μας και να ασχοληθούμε με το επάγγελμα μας . Εγώ ως δασκάλα σε ένα δημοτικό σχολείο της Θεσσαλονίκης και ο Χάρης στο δικό του πλέον γυμναστήριο προπονούσε αθλητές καθώς και όποιον είχε την ανάγκη του . Αυτά τα τέσσερα χρόνια της φοιτητικής ζωής ήταν αρκετά δύσκολα καθώς χρειάστηκε να μείνουμε μακριά ο ένας από τον άλλον αλλά με την πρώτη ευκαιρία πήγαινα στα Γιάννενα και εκείνος ερχόταν στην Θεσσαλονίκη .

Μετά το ατύχημα που είχε όλα κυλούσαν προς το καλύτερο . Χρειάστηκε αρκετό καιρό για να επανέλθει στους ρυθμούς του όμως τον είχα κοντά μου και αυτό ήταν το μοναδικό πράγμα που με απασχολούσε εκείνη την στιγμή . Από την άλλη ο Στεφανος πληροφορήθηκα πως αυτοκτόνησε μέσα στην φυλακή . Δεν μπορούσε είπαν να αντέξει την ζωή πίσω από τα σίδερα και έδωσε τέλος στην ζωή του . Επίσης είπαν πως άφησε ένα γράμμα "μετανοίας " ... Συγκεκριμένα έγινε μια αναφορά σε εμένα λέγοντας πως ως ώριμος πλέον συνειδητοποίησε το τεράστιο λάθος του και το κακό που μου προξένησε . Η αλήθεια είναι όμως πως δεν με άγγιξε ο θάνατος του . Δέχομαι την μεταμέλεια του όμως δεν μπορώ να διαγράψω από την μνήμη μου το παρελθόν μας .