14 Reasons To Fall In Love With Him ☑️® #TBSB #BBA17

Treat me better ❗️❕

Ο ήχος απο το ξυπνητήρι μου διατάραξε βάναυσα τον γαληνιο μου ύπνο . Οχι παλι ! Μα καλα ποσο γρηγορα περνάει η νυχτα . Γιατι παντα η μερα να βγαίνει νικήτρια ; Γιατι να ειναι παντα αυτη που θα επικρατήσει ; Η μερα ειναι η φαινομενικά καλη και η νυχτα , ο εχθρός ! Για εμενα Μακαρι να μην ξημέρωνε ποτε .

Χτύπησα με το χερι μου το ξυπνητήρι να σταματήσει μέχρι που έπεσε κατω στο μάρμαρο και έσπασε . Οχι και εσυ ! Ημουν συναισθηματικά δεμένη με αυτο το αντικείμενο. Ηταν δώρο της μαμάς μου στα δέκατα τρίτα γενεθλια μου . Σιγά σιγά οτι εχει σχέση με αυτην διαλύεται . Σηκώθηκα απο το κρεβάτι μισοκοιμισμενη . Ημουν με μολις τέσσερις ώρες ύπνου ! Μάζεψα τα σπασμένα κομμάτια και τα άφησα πανω στο κρεβάτι μου . Κάθισα και περιεργάστηκα τα κόμματια , ενα κομμάτι του πλαστικού ειναι και ενα κομμάτι της καρδιάς μου . Που εισαι μανούλα μου τωρα που σε χρειάζομαι ! Σε εχω αναγκη ! Εχω αναγκη την ζέστη αγκαλια σου ! Γιατι έφυγες τοσο νωρίς ;

Flashback

"Αριάδνη μου ... εγω με τον μπαμπά φεύγουμε . Να προσεχέτε και να είστε ήσυχα παιδια . Μην κουράζετε την γιαγιά " που ζήτησε γλυκά η αγαπημένη μου μαμά λιγο πριν φύγει για το επαγγελματικό της ταξίδι με τον μπαμπά στην Γαλλία  . Και οι δυο επιτυχημένοι γιατροί . Ο ενας καρδιολόγος και ο αλλος ψυχίατρος . Η πρωτη τους συνάντηση μοιραία . Χάρη σε αυτην προέκυψε ο αδερφός μου . Και έπειτα εγω .

"Ενταξει μανούλα ! Σε αγαπώ πολυ !" Ηταν οι τελευταίες μου κουβέντες προς την μαμά μου . Η τελευταια μας ομιλία σταμάτησε στις δεκατέσσερις Σεπτεμβρίου τεσσερα χρονια πριν . Μαζι και τα τελευταια όνειρα .

"Γεια σου Μπαμπά !" Είπαμε ταυτόχρονα εγω και ο Νίκος και πέσαμε στην αγκαλια του . Ο ήρωας μου ηταν ο μπαμπάς μου .

Λίγες ώρες μετα την αναχώρηση τους και ενω καθόμασταν με τον αδερφό μου στο δωματιο μας ακούσαμε την κραυγη της γιαγιάς μας . Τρέξαμε στο σαλόνι όπου βρήκαμε την γιαγιά μπροστα απο την μεγάλη τηλεόραση να κλαίει  και να τρέχει κατα πανω μας για να μας κλείσει την όραση ! Τα κλειστά ματια ομως δεν εμποδίζουν τον ήχο !

Θυμάμαι ακομη την χαρακτηριστική φράση " αεροπλάνο γεμάτο επιβάτες βρήκε τραγικό θάνατο πανω απο τις Γαλλικές Άλπεις " . Έχασα την γη κατω απόντα ποδια μου . Θυμάμαι έπισης τον αδερφό μου να εχει λυγίσει τα γόνατα του και να εχει κουρνιάσει στην γωνία του καναπε . Η γιαγιά μου οσο και αν πονούσε προσπαθούσε να φανεί δυνατή . Ανυπομονουσα για ενα θαύμα . Ενα τηλεφώνημα που θα μας ενημερώσει οτι υπάρχουν δυο επιζώντες και αυτοι ειναι οι γονείς μου η ακομη να μας καλέσουν οι ίδιοι και να μας πουν οτι έχασαν την πτήση και οτι δεν επιβιβάστηκαν ποτε σε αυτο το αεροπλάνο .