Vijf jaar geleden. Mijn thuis, mijn dorp en waar al mijn dierbare woonden. Everland. Ik kijk triest over de marktplein heen en loop richting de winkelstraat waar buurtcafe's en een groenteboer zat. Alles staat leeg, is kapotgetrokken of weggebrand. Everland was een fijne plek waar iedereen elkaar kende en het enorm gezellig was. Ik kan me niet bedenken dat ik zo veranderd ben sinds de apocalypse bacterie. Een jong volwassenen die haar hele leven uitgestippeld had, vriendelijk en doorzetting had. Naar een volwassenen die wantrouwig, moordend en stil is. Ik kon niet anders dan aanpassen in de situatie waarin ik me nu bevind. Ik kan niet om elke moord van een gebeten mens of getransformeerde walker rouwen. Dit is het leven en ik moet overleven. Daarbij hoort vechten, moorden en stil zijn. Geluid wekt walkers die in de buurt lopen en emotie is zwakte. Het is net een lichtschakelaar die je uit laat staan. Het leven is hard nu zonder familie, vrienden, buurtbewoners en een liefde. Ik ben alleen en ik moet me eigen leven verder uitstippelen op een overlevings manier. In gedachte verder verzonken kijk ik naar het einde van de straat waar ik een bekende buurtcafé zie. Mogelijk is hier eten en andere bruikbare spullen. Bij aankomst check ik of er geen walkers zijn en stap ik voorzichtig naar binnen. Overal ligt glas en alles is kapot gegooid. Buitenom een paar schappen waar ik langzaam bij probeer te komen.
-
Mijn eerste pagina is af. Laat uiteraard weten hoe je hem vindt!
JE LEEST
(N)everland
AdventureEverland is het dorpje waar je altijd van droomde als kind zijnde. Kleine, smalle huisjes met gekleurde luiken voor het raam. Kinderen die op het speelplein speelde en vrouwen die samen met elkaar de markt over gingen om groenten en fruit te kopen...
