stairway to heaven

hoofdstuk 1

zaterdag

‘kom mee Elise!’ zei Mieke. Mieke sleurde Elise naar haar rode volkswagen,  het was zo’n auto waar elk meisje van droomt. Toen we bij haar auto aankwamen en instapten, zei Mieke: ‘En, heb je Jonas sms’je  gekregen ?’ ik nam snel mijn gsm. De meeste meisjes in onze klas hadden zo’n witte Blackberry  met idiote glitterende hangertjes die altijd in de weg de weg zitten, maar wij … wij hadden een Iphone met zo’n kleurrijke phonecase, de mijne was wit met marine blauwe strepen en een rood bootje en op de home knop stond een matrozen-hoedje, die van Mieke was zilver met fluo-roze studs. Maar oké, ik nam dus mijn gsm en opende het bericht.

Hey ,

Feestje bij mij thuis om 20:00.

Hopelijk tot dan.

Jonas

Hij moest er al lang niet meer bijzetten dat het was om te vieren dat hij en Mieke een jaar samen waren , dat wist ongeveer de hele school al. ‘Je komt toch, hé?’ vroeg Mieke. Mieke was zo blij, ze zat bijna te springen. ‘Natuurlijk kom ik!’ antwoordde ik. Mieke riep meteen:  ‘dan moeten we gaan shoppen! Ik heb een nieuwe jurk nodig!’ Mieke’s ouders waren Multi-miljonairs en voor Mieke was het dus vanzelfsprekend dat ze altijd het mooiste, duurste en het nieuwste kreeg. Ze had ook een persoonlijke bediende ,Bertram, die haar overal naartoe reed, zou jij als miljardair je dochter van bijna 16 in een auto laten rijden, dacht ik dus niet. Dus ging ik maar mee shoppen. Rond de middag hadden we eindelijk allebei onze outfit gevonden. Mieke had een rode satijnen jurk met rode pumps, oorbellen van échte diamanten in de vorm van een hartje. Ik had een zwarte broek die nauw op mijn benen aansloot met een glinsterend topje thuis zou ik mijn bruine combat-boots nemen ,mijn oorbellen met sterretjes (spijtig genoeg geen echte diamanten) en om mijn outfit af te maken een lange zilveren ketting (wederom nep). Het was niet dat mijn familie arm was wij waren … laat ik zeggen … ‘anders’. Wij zijn engelen. We zijn naar aarde gekomen omdat ik een accomande  (een soort van missie) heb, ik moet een jongen begeleiden naar de hemel. Mijn familie verhuist mee en mag me raad geven en zo maar als het erop aan komt moet ik het toch zelf doen. Mijn ouders en broers (jep, ik heb drie oudere broers. Ik en liam(mijn oudste broer) lijken erg hard op mijn moeder we hebben allebei blond haar en felblauwe ogen (wat jullie ,mensen, je je  bij engelen dus voorstellen). Nick en Josh zijn een tweeling en lijken meer op mijn vader. Ze hebben licht bruin haar en groene ogen, hun huid is net een tintje donkerder dan die van mij en liam) dus ja de anderen hebben al heel vaak een mens naar de hemel begeleid. Maar voor mij is dit de eerste keer. Ze zeggen allemaal dat het niet zo moeilijk is en het gewoon een kwestie van de juiste persoon te vinden. Maar we zitten hier al wel bijna een jaar. De meeste missies zijn veel sneller volbracht want als een engel te lang op aarde blijft dan vervagen onze eigenschappen van een engel waaronder onze protecore deze vervaagd de kans dat we verliefd worden op een mens. Want eenmaal een engel verliefd is hij en je kan je de engel niet meer van de mens scheiden. En dat kan tot erge gevolgen leiden. Dus ik moet beginnen opschieten. Soms hoor ik mijn ouders in de keuken praten over dat ik HEM niet kan vinden en over hoe lang het nog gaat duren voor God zijn geduld gaat verliezen(ja hij bestaat echt en hij is eigenlijk een serieuze brompot maar dat mag ik eigenlijk niet zeggen)’hey, Elise hoor je me wel!’ zei Mieke. ‘huh, wat? Sorry ik heb de laatste dagen niet zo goed geslapen (onmogelijk engelen worden niet moe). Ik denk dat ik thuis eerst even een dutje ga doen,’antwoordde ik snel.’oké, maar kom je dan om vier uur naar mij thuis? Want je had beloofd mijn haar en make-up te doen,’ vroeg Mieke. Weer zo’n engelen feitje, we zijn goed met haar en make-up ook al gaan onze haren zitten hoe we willen en hebben we helemaal geen make-up nodig,toch kunnen we goed om met make-up en al die dingen(veel beroemde visagisten zijn engelen). Ik genoot ervan als ik iemands haar kon doen. Daarom antwoordde ik :‘natuurlijk! Ik zal er zijn.’ ‘oké dan brengt bertram je naar huis.’ Zei Mieke snel. Een maal thuis plofte ik in mijn zetel (bij ons thuis heeft iedereen zijn eigen zetel om discussies over wie het beste plekkie in de zetel krijgt met als gevolg aardbevingen of zo te vermijden.) Toen ik me lekker genesteld had begon ik te denken over hoe ik HEM ooit zou vinden (hoe ik zo zeker weet dat het een hij is? Meisjes mogen alleen jongens begeleiden, en jongens alleen meisjes. Waarom dat moet je aan God vragen.) Al snel was het half 4 en ik begon mijn spullen te pakken. Toen vroeg ik mijn oudste broer, Liam, of hij me een lift naar Elise kon geven.