stairway to heaven

hoofdstuk 3

Mieke trok me mee naar jonas,die bij zijn vrienden, Lennert, Dirk, Thomas en John stond. Ze waren allemaal deel van het voetbal-team. Jonas had een pakje in zijn hand. Toen we bij jonas aankwamen gaf Mieke jonas een lange kus op zijn mond. En je zou denken dat ze allang aan het stikken waren maar na een tijdje waren ze met hun gedachten terug bij ons. Jonas zei: ‘ alsjeblief, Mieke hier is mijn cadeautje omdat we nu al een jaar samen zijn en dat jaar was het mooiste jaar van mijn leven ik hoop dat er zo nog veel samen komen.’ Ooh wat romantisch, jonas was niet bepaald de slimste. Ik had nooit verwacht dat hij zoiets kon verzinnen, misschien straks Google checken dan. Maar ook al had hij dit stukje tekst waarschijnlijk van Google gehaald je zag dat Mieke begon te blozen. Ze nam het pakje aan en deed het cadeau papier eraf en daarna opende ze het doosje. Er zat een schitterend zilveren medaillon in. Mieke opende het medaillon en er zat een foto in die ze op hun 1e date hadden getrokken (je vraagt je af hoe ik dat allemaal zo goed weet wel ze heeft me die foto zo vaak laten zien en erbij gezegd “ik ben zo blij dat ik toen die date heb aangenomen en blablabla) ‘omg jonas het is prachtig’ zei Mieke blij. Jonas deed Mieke de ketting om en Mieke  gaf jonas een korte kus op zijn mond. ‘ik heb ook iets voor jou,’ zei ze. Ze gaf Jonas het blauwe cadeautje. Jonas haalde de gouden strik van het cadeautje en daarna ook het deksel. Je zag zijn ogen open vliegen. Hij nam de bal eruit en gaf Mieke een knuffel. hij zei blij:’Dank je’ jongeleerde een paar keer met zijn nieuwe bal en  Daarna gingen ze samen tegen alle gasten hoi zeggen. Mijn taak was nu gedaan dus ging ik naar de bar en nam een fles arizona en ging ergens in een hoek zitten. Ik zag dat Jonas en Mieke bij de chearleaders stonden (voor de duidelijkheid ik ben géén cheerlaeder) Mieke was aan het praten tegen ivy, daisy en rachel. Lotte, meike en fien zaten te flirten met jonas die ze toch nooit zullen krijgen en lou, kyra en Sanne , zaten rustig onder elkaar te praten. Opeens kwam er iemand naast me zitten. Ik had hem nog nooit op school gezien. Hij had bruin haar en droeg een geruite short en een T-shirt met daarop : don’t worry be happy met daaronder een grote smiley die zijn tong uitstak. ‘hoi ik ben Riley ik ben hier net nieuw,’ zei de jongen die blijkbaar Riley heette. ‘hoi,ik ben Elise, niet dat ik je weg wil ,maar waarom kom je eigenlijk bij mij zitten?’ vroeg ik. ‘goede vraag, je zat hier alleen en ik dacht je weet wel.’hij lachte ik zag nu pas dat hij eigenlijk best knap was.’oh dus jij denkt dat ik zielig ben.’ Zei ik lachend. 'toevallig is mijn beste vriendin de hoofdcheerleader.’ We lachten alletwee. En toen ging zijn gsm.’ow mijn moeder ik denk dat ik deze moet opnemen bezorgde-moeder-van-een-jongen-die-nieuw-op-school-is-en-op-een-feest-met-allemaal-vreemden-zit je weet wel.’ Hij stond op en liep naar buiten. Even later kwam er weer iemand binnen, het was een man van ongeveer 29. Je zag alleszins dat hij niet meer op school zat. Hij droeg een zwarte broek van Armani een zwart T-shirt en een leren jasje. Hij nam zijn zonnebril af. Hij leek wel te schitteren. Opeens schoot me iets te binnen. Ze zeiden dat  DE persoon die ik moest begeleiden op een of andere manier anders was. Wel nu ligt het aan mij  of niet iedereen die je over straat ziet lopen schijnt. Zonder het te beseffen liep ik naar hem toe. Toen ik nog ongeveer 10 meter van hem verwijderd was zag hij me hij lachte het was niet zo’n lach als die van Riley de zijne was volwassener en die van Riley jong en speels. Hij kwam naar me toe. Shnap wat nu. Ik bleef doorlopen ik wou weg een andere richting op lopen maar kon dat niet. Maar het was al te laat hij stond voor me en keek me recht in de ogen. En opeens knapte er iets bij mij en ik liep weg. Ik zou niet weten waarom maar ik kon het niet helpen. Ik liep snel naar buiten om een luchtje te scheppen. Ik keek om de man was weg. Hij was nergens meer te zien. Toen ik me omdraaide botste ik tegen iemand. Ik keek omhoog. En toen zag ik tot mijn grote vreugde Riley en niet de man met de zwarte kleren.’hoi’ zei Riley lachend. ‘hoi’ ik beantwoorde zijn lach. Hij vroeg: ‘en wat doe jij buiten?’ ‘Luchtje scheppen het werd daar binnen een beetje benauwd.’ Er viel een onaangename stilte, ik wou deze stilte doorbreken maar wist niet hoe en toen zei hij opeens:’hey wil je vrijdag met me naar de film, gewoon als soort van vrienden? Gewoon om de nieuwe jongen op school op weg te helpen’ ik kende hem pas een paar minuten. ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik vond het zo erg om nee te zeggen ,want ik ben laten we maar zeggen zijn enige ‘vriend’ en daarom zei ik: ‘Ja, lijkt me leuk.’ ‘Wel dan zie ik je vrijdag aan de bioscoop om half 2 is dat goed?’ ‘perfect ik zal er zijn.’ Hij schonk me nog een van zijn mooie lachjes en zei: ‘Ik moet nu gaan mijn moeder .. Je kent het wel tot maandag.’ ‘euh ja, tot maandag!’ riep ik hem na en toen liep hij weg. Ik ging terug naar binnen en keek eerst rond of ik de man in de zwarte kleren nergens zag. Geen spoor van hem te bekennen. Ik nam nog een arizona en ging weer in mijn hoekje zitten.