"Kumandayı ver."
Kabalığına şaşırarak ona doğru döndüm. Kaşlarından tekini kaldırdı ve elini uzatarak bekledi. "Daha kibar zamanların olmuştu."
"Onsuz bir hayattan önceydi."
Ne yaptığını anlamıştım. Pişman olmamı sağlamaya çalışıyordu, böylece canına kıyabilir ve onu kız arkadaşının yanına gönderebilirdim. Bunun yerine, kumandayı ona doğru fırlattım.
