İHTİLAT

Bölüm 1

"Gökçeeeeee"

Hayır duymuyorum ki. Niye zorluyorsun?

"Gökçeeeeeeeee"

Aradığınız kişiye ulaşılamıyor. Lütfen hattan defolup gidin.

"Hadi kızım ya numara yapma biliyorum işte ordasın çık ortaya."

Lala lala la la lala lala la la
   

"Tamam böyle olmicak direk konuya giriyorum. Aslında gördüğün  kişi Volkanın ikiziymiş. Seni tanımıyormuş bile. Su Amerika'dan dönmüş. Sıla denen kız tehditlerimizi yok sayarak  mertin mekanında sabahlamış yine.  Son olarakk Zeliha teyze gizlice 2 gün önce evden para yürüttüğünü öğrenmiş. Kapıma geldi sana hesap sormaya. Ne diyeceğimi şaşırdım. Seni korkup evde saklanıyor diye düşündü. Parayı iade edene kadar gözüne gözükmemeni söyledi. Pardon bağırdı. Komşuların hepsi duydu ama bir sen duymadın."

Ulan millet iki gün ortadan kaybolur varlığuyla yokluğu belli olmaz bile. Biz kaybolunca illa bir terslik oluyordu yine. Yürüyerek yanına gitmek zorunda kaldım. Kapıyı açık bırakmışım. Bende sesi bu kadar net gelince içeri girmeye nasıl cesaret etti diye düşünüyordum.

"Volkan  nerde?"

"Gittiğinden beri seni arıyor. Önce suçu kendisinde aradı ama baktı işin içinden çıkamıyor bana geldi. Ayrıca o kadar şey söyledim. Bir volkan mı umrundaydı yani? Su diyorum. Amerika'dan dönmüş. Hu huuu "

"Ne yani o bacaksızdan korkacağımı falan mı düşünüyorsun gerçekten? "

"Korkmazsın tabi dee... Neyse hadi kitle şurayi da gidelim. Daha halledicek çok işimiz var."

"Bensiz olmuyor dimi? Bir işte bensiz olmuyor. Ayrıca o Volkan piçi bahsetmedi bu güne kadar ikizinden. Nerden peydah olmuş bu ikiz?"

"Açıkçası o da bilmiyor.  Sanırım yıllardır kavgalılarmış. Aralarındaki bir mevzuyu halletmek için gelmiş.
Sen o gece öyle kızlarla  görünce doğal olarak sinirlendin tabi indirmişsin yumruğu suratına.  Sonra koşarak gitmişsin. Çocuk mor mor ortalıkta geziyordu en son."

Dua etsin peşimdekiler yüzünden bir yumrukla kurtuldu. Yoksa kızları tek tek sokacaktım ağzına.
"Volkan dışarı çıktığımda yoktu. O kaybolmasaydı ortadan sinirlerim ayağa kalkmayacaktı. Volkanın  sol kaşında beni yoktu zaten sinirli bir şekilde bakmasaydım anlayabilirdim. Gerçi baktığımı da pek zannetmiyorum. Vurduktan sonra  hatırladım."

"Volkan arabayı almaya gitmiş beraber kaçmak için ama geri geldiğinde seni bulamamış. Herhalde kendi kaçtı diye düşünmüş."

Ooof of bir ton iş beni bekliyor şimdi.

"Kimseye burdan bahsetmedin dimi? Takip edilmediğinden eminsin yani?"

"Henüz canıma susamadım. Ama bir gün susarsam haberin olur."

"İyi. Denememeni tavsiye ederim. Yürüyerek mi geldin? "

"Hayır tabiki. Arabayı iki sokak ötede bıraktım."

"Güzel."

İçeriden iki parça bez alıp geldim

"Şunları plakaya sar arabayı buraya getir. Ben de burayı kitleyince gideriz."

"Gökçe hanım ve gizli işleri. Peki."

O giderken ben de geri dönüp binaya şöyle bir baktım. Burayı para kazandığım zamanlar ben yaptırmıştım. İçinde de az miktar  kirayla insanlar yaşıyordu. Dikkat çekmemeliydi. İlk iki katını ben kullanıyordum. Kimse burayı bilmemeliydi.
İçeriden çantamı telefonumu aldıktan sonra bir kez daha hiç göremeyecekmiş gibi özlemle baktım. Usulca demir kapıyı kitledim. Öyle ya bizim işler hiç belli olmuyordu. Her an ölebilirdim. Fısıldadım.

"Hoşçakal.."

Montumun fermuarını boynuna kadar çektim. Arkamdan da hafif bir korna sesi duyunca arkamı dönüp arabaya bindim.

Sinirliydim aslında. Şurada kendi kendimle kalmama bile müsaade edilmiyordu. Onlar kim oluyordu da benim hayatıma böyle patavatsızca karışabiliyorlardı ki? Susmam onlara müsaade edeceğimi falan göstermiyordu.

Ben kötü değildim. Kendini beğenmiş biri de değildim. Havamın olduğu falan da yoktu. Ama insanlar beni sevmediler. İnsanlara kötü birileri gerekti. Havalı, üstten bakan egoistlere  insanlar bayılırlardı. Kötü davranınca da kulun kölen olurlardı. Öyle yapıyordum. İnsanlar istedikçe de böyle olmaya devam edecektim. Kendileri kendi sonlarını yazmaya devam ediyorlardı.

"İki günlük tatil iyi geldi mi bari."

"Tatil mi? Sürekli arayıp mesaj attın. Utanmasan  benimle sen de gelecekmişsin."

"Sanki hiç birine cevap verdin."

"Kötü bir şeylerin olduğunu biliyordum.
Oraya gitmemdeki amaç yalnız kalmaktı. Kimseyi düşünmemekti. Ama insanlar hep kendilerini hatırlatıyorlar"

"Çok olaylı bir insan olmayı sen seçtin. Gitsende kalsanda olayların seni bırakmıyor. Şaşmamalı."

"Zorunda kaldım. İyi biliyorsun."

"Ben senin gibi düşünemiyorum. İnsanları taktığın kadar varolurlar. Sen gereğinden fazla taktığın için bu haldesin."

"Ne varmış halimde? Şu aksilikler olmasa gayet memnunum."

YALAN.

"İnsanlar bana hizmet etmek için can atıyor be."

"Çünkü korkuyorlar. "

"Bu sonucu değiştirmiyor.
Ayrıca hak ettiklerini buluyorlar. "

"Tamam tamam. Seninle bu konuda daha fazla konuşmak istemiyorum. Kapatalım."

Ve sessizlik.. En sevdiğim. Kendimle biraz olsun baş başa kalabildiğim nadir anlar.

"Ne yapmayı düşünüyorsun?"

Sessizlik mi dedim? İnsanlar varken unutun onu.

"Bilmiyorum. "

"İnanmam. İllaki bir b planın vardır senin. Kendini güvence altına  almadan yola çıkmazsın sen."

"Kafamda var bişiler diyelim"

"O zaman izleyelim ve görelim..."

Radyo açılır

Ezhel - Bazen

İkimizde birbirimize bakıp gülümseriz...