Red's P.O.V.
"We are here. " tugon ni Ms. Shin nang makarating kami sa lugar kung nasaan si Ms. Alley.
Napatinga-tingala ako sa kung saan kami dinala ni Jershey. Puro puno lang ang aking nakikita idagdag pa ang maputik at lubak-lubak na daan papunta sa kung saan.
"We need to walk a little mile to reach for Ms. Alley. "
"I'm sorry ito lang ang nakayanan ng kapangyarihan ko. Hindi ko kasi mahanap si Ms. Alley." Pagpapaumanhin ni Jershey. Napatingin naman ako sa dadaanan namin at agad nagkunot ang aking noo.
"Atleast I survived the head ache." Nanghihinang tugon ni Heiden na kanina pa nakasapo sa ulo niya. Siguro kanina pa masakit ang ulo niya. Sorry for that.
"Let's go. " Tumango lang kami kay Ms. Shin at sinimulan na ang paglalakad. Inalalayan ni Ms. Shin si Heiden habang naglalakad kami.
"Ano ba naman to. How can Ms. Alley survive in this kind of place? Nasa gitna na nga ng gubat, napakaputik pa. " reklamo ni Jershey na kanina pa pinipili ang dadaanan. Mabuti na lang at nakatsinelas ako. Hilig ko kasi ang pagtsitsinelas kapag papasok sa paaralan. Atleast I have one to use."Red wait!"
"Tss. Serves you right. " Sabi ko. Ilang oras na rin kaming naglalakad pero wala pa rin kaming mahanap na bahay. "Where is Ms. Alley's..."
"Hold on guys we're here." tugon ni Ms. Shin na nagpakunot noo naman sa akin?
We're here?
Inilibot ko ang mata ko sa paligid pero wala akong makita kahit na ano. It's strange. Niloloko lang ba kami ni Ms. Shin? But what had happened in the school is not a joke. I trust Ms. Shin.
Sa dulo ng maputik na daan ay isang malaking puno ng balete. Sa laki nito ay halos okoparan nito ang buong daan.
"Ms. Shin isn't joking right?" rinig ko pang bulong ni Jershey pero isinawalang bahala ko na lang.
Maging ako ay nagtataka na rin. Kung fairy tale ito maniniwala pa akong sa punong iyan namamahay si Ms. Alley.
Ms. Shin stopped as she face the big and rooted tree na ikinataka namin. Maging si Heiden ay kita ko ang pagkunot ng noo niya. Si Jershey ay napahalukipkip sa tabi ng daan. At ako, nakatingin lang sa ginagawa ni Ms. Shin.
"Guys, we're here. " tugon niya. " I know what your faces want to tell. So I want to answer you all as we enter this new world. "
"New what?" pag-papaulit ko. Hindi yata ako nakalinis ng tainga o sadyang nakakabingi talaga ang mga pinagsasalita ni Ms. Shin.
"Wait 'til you see it. " pagsabay ng ngiti niya. Pinanood na lang namin siya since parang sigurado naman talaga siya sa sinasabi niya. First is that parang kinakausap niya ang puno. Then tinitigan niya ito ng napakatagal, until she touch the tree.
"Woah!" nanlaki lang ang mga mata namin sa nakita namin nang mahati ang puno ng balete at maging dalawang payat na balete. Pero mas napanganga kami nang makita kung ano ang nasa likuran nun. A concrete road that goes infinitely.
"Welcome to the Peculiar World. " Ms. Shin said. " This world is same as the world you came from. But a little thing is a difference; people are all using peculiarities as we are. "
"So isn't like Ms. Alley we are looking for but a new world. " Hindi makapaniwalang sabi ko. Tumungo lang siya bago kami pumasok sa loob.
"In this world, live a new life, with new friend, a new beginning and a new responsibilities. " Pahabol ni Ms. Shin habang kami ay papasok sa bagong mundo. "And one more thing, once you enter, there's no turning back. No turning of responsibilities. "
BINABASA MO ANG
The Time Traveller's Diary
Fantasy'Kasabay ng paglabas ng pulang buwan ay ang pagsilang ng tatlong bata na siyang magtatapos sa naudlot na digmaan. Tatlong bata na mas malakas pa kesa sa kapangyarihan ng elemento. Ang apoy, tubig, hangin, at lupa. Tatlong bata na sisimbolo sa oras...
