My Life Is Bananas

3

Na een paar uur van rustig droedelen in mijn notitie boek hoor ik de eerste tekenen van leven boven me. Ik kijk op mijn gsm en zie dat het 8 uur is. Stiekem ga ik naar boven. Eerst kijk ik of de kust veilig is voor ik de school uit wandel en ga zitten onder de grote treurwilg op het grasveld. Ik ga zitten tegen de stam waardoor ik een perfect uitzicht heb op het parkeerterrein, de ingang van de school en de straat waar de bussen stoppen. Ik stop mijn oortjes in en haal een boek uit mijn rugzak. Ik weet niet welk boek het is want ik vond het in de kast bij mijn oma. Het is een soort vervallen leren dagboek. Jammergenoeg moet ik toegeven dat ik het een soort van gestolen heb. Ik mag nooit boeken lenen omdat ze verwachten dat ik alles kapot maak of zo. Maar terug naar het dagboek. Het is geschreven met zwarte, best wel loperige inkt. Het geschrift heeft iets dromerigs met die krullerige lussen en lange schuine woorden.

Ik adem diep in en uit en begint met lezen.

Een oortje wordt uitgetrokken en ik ben al klaar om iemand en klap te geven als ik zie dat het Gray is. 'Hy ben je nog thuis gekomen gisteren?' vraagt hij als hij grijnzend langs me komt zitten. 'Nou eigenlijk-' Onopvallend steek ik het dagboek terug in mijn rugzak. '-ben ik niet naar huis gegaan.' Ik vermijd zijn blik want ik kan zijn woede van hem af rollen in golven. 'JE BENT NIET NAAR HUIS GEGAAN?!' Ik schrik van zijn luide toon en zie een paar mensen kijken. Snel leg ik een hand op zijn mond. 'Shhhhh, het is geen big deal, oké?' Hij kijkt me ongelovig aan. Zijn woede nog altijd vers in zijn blik. Ik weet niet of die woede tegen mij is of tegen zichzelf omdat hij me zelf niet naar huis heeft gebracht. Voorzichtig haal ik mijn hand van zijn mond. Fluister-schreeuwend vraagt hij:'Waar heb je dan geslapen?' Discreet overweeg ik mijn opties. Ik besluit om met de makkelijkste optie te gaan lokaal voel ik een zwaar verlagen om hem al mijn geheimen te vertellen. 'Ik heb bij een vriendin geslapen.' Ik zie dat hij me niet geloofd maar hij heeft al snel door dat ik een reden heb om te liegen dus laat hij het gaan.

Een twee tal minuten later staat de rest van de crew bij ons. We lachen als ik de foto's van gisteren nacht laat zien. Als ik naar een andere foto ga komt er een melding op mijn beeldscherm. Het is een berichtje van Gerry waar staat dat ik naar hem toe moet komen ik kijk op en zie hem bij zijn vriendengroep staan. Hij maakt een handgebaar en ik sta op om naar hem toe te gaan. 'Ik ga even kijken wat hij wil. Zo terug.' Rustig pak ik mijn rugzak en steek de parkeerplaats over. 'Hy bex', Gerry geeft me een zijwaartse knuffel en gaat verder. ',heb je nog het nummer van die vliegtuig-gast?' Ik laat een Aha horen en ga zoeken in mijn rugzak. Na effe rommelen vind ik het boek dat ik zoek. Dit boek is mijn levensboek. Ik ben er aan begonnen vanaf het moment dat mijn moeder me alleen op pad liet gaat.