My Life Is Bananas

5

Ik schrik wakker en draai me om. Blindelings reik ik voor mijn gsm en vind hem op mijn nachtkastje. Ik druk op snooze voordat ik mijn bed uit strompel. Snel neem ik een douche, poets mijn tanden en kleed me aan. Ik pak een jeans en een wit shirt van de grond die er nog wel proper uitzien. Gapend wandel ik de trap af en word ik verwelkomd door Charles. Best wel een typische naam voor een butler toch? Ik weet zelf niet eens zeker of hij wel Charles heet.

Mijn ouders hebben een eigen bedrijf. De kantoren zijn verspreidt over de hele wereld. Daarom zijn ze bijna nooit thuis en is die heks er om me te irriteren. Ik wandel de keuken in waar de feeks zelf in de frigo zit te rommelen opzoek naar haar 'organische water'. Ik weet niet wat mijn vader bezielde toen hij dat stuk ongeluk in huis haalde. Omdat hij te weinig thuis is en ik te 'onverantwoordelijk' ben om op het huis te passen heeft hij voor iemand gezorgd die op het huis past. Aubrey is 25 en ze denkt dat we in één of andere knipperlicht relatie zitten of zo. Ze zit de hele tijd aan me en probeert me altijd te verleiden maar ze heeft nooit mijn aandacht getrokken. Ze heeft zo van die ogen die uitsteken als die van een kameleon en ik denk dat ze een operatie aan haar borsten heeft laten doen want ik zie het verschil wel tussen echte en goedkope, neppe borsten.

'Goedemorgen schatje.' Ik negeer haar en pak een broodje en wat water. Als ik me omdraai staat ze daar geeft me een plakkende kus op mijn wang. 'Veel plezier op school, liefje', zegt ze en geeft me een knipoog. Ik rol mijn ogen en ga naar mijn favoriete auto. Mijn lambo.

Als ik het parkeerterrein oprij en lui de autodeur dichtgooi grijns ik arrogant. Ik word nagestaard de hele weg naar waar de rest zit. Ik plof naast Jason in het gras. Hij geeft me een stoot en zegt: 'Uitslover.' Als antwoord grijns ik naar hem. Ik kijk de groep rond en kan het niet laten te vragen: 'Waar is Bex?' Luke haalt zijn schouders op. 'Ze had iets te doen met wat vrienden van de universiteit.' Net op dat moment rijdt er een busje het schoolterrein op. Je kunt de bas horen trillen en als er een deur open gaat kun je de muziek horen galmen over de hele school. Bexley stapt lachend uit samen met een meisje en 2 jongens. Er zitten nog mensen in de auto maar die kan ik niet onderscheiden. Het meisje knuffelt Bex en de jongens geven haar een bro-hug. Ze haalt haar rugzak en schoudertas uit de koffer en wuift ze dan gedag.

Bex ploft langs me neer in het gras. 'Jullie raden nooit wat een rare nacht ik heb gehad', begint ze. Ze verteld over de feestjes die ze zijn binnen geglipt en de route die ze hebben gemaakt. 'En na 3 uur rijden zagen we nog steeds niets van de beschaving. Onze telefoons werkten niet en het eten was op dus Nick raakte in paniek. We probeerden hem te kalmeren maar hij was te dronken om nog normaal na te denken.' Ze schatert het uit als ze terug denk aan die nacht. 'Toen hebben we de weg eindelijk gevonden en hebben we kunnen tanken voordat we naar het volgende feestje zijn gegaan.' Ze vertelt over het feestje maar ik ben weer betoverd door die schijn in haar ogen. Die schijn is puur geluk en nog iets anders. Nog nooit heb ik iemand zo horen vertellen over het leven. Ze volgt haar dromen en laat niemand in de weg staan. Ik heb mijn dromen een halt moeten toeroepen, jaren geleden, maar Bex brengt die dromen bij me boven. 'En toen begon de zon op te gaan maar we waren Joe, Kenney en Patricia nog steeds kwijt dus wij helemaal in paniek op zoek naar die drie. We hebben ze uiteindelijk gevonden. Knock-Out in het busje.' Iedereen schiet in de lach. Cam vraagt: 'Doe je zo van die dingen vaker?' Luke antwoord voor haar. 'Ze doet al gekke dingen sinds ze tien was.' Ze geeft hem een speelse stoot.