Ongekende angst

H1. Stelletje sukkels!

Eindelijk weekend denk ik als ik naar het schoolplein wandel om mijn fiets te pakken. Terwijl ik op zoek ben naar mijn fietssleutel die onmogelijk te vinden is in mijn rommelige tas, denk ik aan wat ik zal doen als ik thuiskom. Papa is vast werken en mama zal wel weer boos of geïrriteerd worden als ze ziet hoe mijn kleren eruit zien naar de valpartij met Esra. Trouwens, ik ben Emma en mijn beste vriendin heet dus Esra. Ze is een lieve meid maar ze is zo knap en heeft altijd aandacht van de jongens uit de klas.. ik loop er altijd maar een beetje achteraan. Genoeg gedacht, ik haal mijn fiets van het slot en fiets naar de uitgang van de school. Al gauw heb ik een brok in mijn keel als ik zie dat Jennifer en haar vriendinnen me staan op te wachten een eindje verder op, stelletje lafaards! Ik fiets rustig maar heel angstig langs ze heen en ze roepen gemene dingen naar me, dat doen ze wel vaker.. het doet me pijn als ze zeggen dat ik lelijk ben, maar alsnog probeer ik mezelf in controle te houden en niet in tranen uit te barsten. Ik heb wel meer aan mijn hoofd. Was ik maar zo geliefd als Esra, dacht ik stiekem. Ik fietste snel naar huis, omdat ik bang was dat Jennifer me zou achtervolgen en weer zulke nare dingen tegen me zal roepen. Eenmaal voor de deur zet ik mijn fiets op slot en open ik de deur. Ik zette mijn tas neer en liep direct naar boven en drukte op de grote knop op mijn computerbeeldscherm. Ondertussen las ik het briefje wat mama had achtergelaten " Even boodschappen doen". Ik leg het briefje weg en de computer was ondertussen opgestart. Ik open mijn Facebook en zie dat ik een vriendenverzoek heb van ene Max. Ik hoorde dat mama thuis kwam en de deur opende dus klikte snel de pagina weg.. wie is Max?