Daar stonden we dan, oog in oog. Ondertussen was Max me achterna gekomen en stond hij naast me, ik dacht dat hij me zou slaan of dat hij boos zou worden. In plaats daarvan pakte hij me vast en gaf me een kus op m'n wang. 'Ik mis je nu al, blijf bij me'. Zijn woorden voelde ik in m'n hart, het steekte en ik liet een traan. Hij keek me aan met zijn grote ogen en ik had het gevoel dat hij het serieus meende. Ik dacht aan de mooie momenten die we samen hadden en hoeveel ik eigenlijk van hem hield. De ene kant van mijn gedachtes zei dat ik stom bezig was en dit ik er niet weer in moest trappen, maar de andere kant van mijn gedachtes zei dat ik het goed had bij hem en dat hij mijn wederhelft zou kunnen zijn. Ik voelde haat en liefde door elkaar maar toch gaf ik toe aan mijn zwakte, Max. Hij keek me aan en zei dat hij nog wel wat zou laten weten. Verbaasd keek ik hem aan, nog geen 5 minuten later was hij verdwenen in de verte. Ik fietste het doodlopende straatje uit en ging even op een bankje zitten, ik was écht verbaasd. Ik wilde opstaan maar opeens pakte iets me heel strak vast en ik werd geblinddoekt. Ik weet niet wie het is maar ik weet wel dat ik doodsbang ben.
Het pakte me vast en trok me mee een auto in...
----
Sorry voor het korte hoofdstuk maar ik heb heel weinig inspiratie, tips of ideeën zijn altijd welkom :)
JE LEEST
Ongekende angst
RomansaHet boek gaat over een meisje genaamd Emma die een jongen leert kennen via het internet, Max. Het lijkt allemaal zo goed te gaan..
