The Present..( continuation..)

598 11 8
                                    

" Ate Dianne! bakit po kayo umiiyak?"

hinipo ko ang ang pisngi ko...

oo nga..

napaluha ako..

napaluha ako sa mga naalala ko..

" pasensya ka na stephen... may naalala lang ako.."

" siguro po talagang masakit ang pagkatalo niyo nun nung naglaro kayo noh? para po kasing ang sakit ng nararamdaman niyo..."

" siguro nga stephen..siguro nga..masakit ang pagkatalo kong yun..."

" pero..pwede pa po ulit kayong bumili ng token at maglaro...bakit po parang ang bilis niyong sumuko?"

" pero kasi,.."

" pag po naglalaro ako..at naubos na ang mga token ko..bumibili po ako ulet...kaya nananalo po ako sa huli.."

" naiinggit ako sayo stephen..naiinggit ako sayo..."

" bakit naman po?"

" stephen!!!"

" hah? si papa!! papa!!!"

may tinawag siyang Papa at nagtatakbo...

"oh!! nanalo ka na ba hah? sorry anak... nalate ng dating si papa hah..."

" ayos lang po yun...papa!! may ipapakilala po ako sa inyo.."

Hinila niya ang Papa niya papalapit sakin kaya...

hah??

" dianne??"

" nathan??"

" magkakilala po kayo ni Ate Dianne papa??"

" ah oo.."

" ah..papa...maglalaro muna ako hah..ang dami ko pang token eh.."

" oh sige anak.."

"anak mo?" tanong ko sa kanya

" oo..kumusta ka na? balita ko ..ikaw ang tinanghal na Businesswoman of the Year..congrats!"

Hindi ko akalain na magkikita pa kami ngayon...

nabigla talaga ako...

tapos ang batang kausap ko kanina...

anak niya pala...

“ thanks to you…ikaw ang dahilan kaya nagpursige ako…naayos ko ang buhay ko dahil sayo..kaya salamat..” - ako

“ mabuti naman kung ganun..”- nathan

“ ang bait ng anak mo..sigurado akong naging napakabuti mo ding ama sa kanya..” - ako

“ salamat..ah sige hah.. kailangan na naming umalis.. Stephen! Alis na tayo…” - nathan

“ sige poh.” - stephen

Tumingin sakin si stephen..

“ ate Dianne! Babye po!” - stephen

“ bye!!” - ako

Hmm…

Masaya na siya ngayon sa pamilya niya…

Sigro dapat..

Insert Token please.. <3Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon