Spending a life with you!! (gxg) Completed

chapter: 28

Rain's POV

I'll stop wiping my tears when i saw janella standing on her room door,  habang nasa labas ako naka upo sa hallway.

"Ja.. Janella?, don't stand alone..your not yet fine !".
Sabi kong alala sa kanya saka sya mabilis na linapitan.

"Bakit ka uumiyak?". Sa halip ay Takang tanong na nya saakin ng lapitan ko sya and she stared at me like i was.. Stupid!.

Napailing naman ako sa kanya.. Saka pilit ngumite.

"of course not,  janella, i said lying, i was just..bigla akong natigilan ng mapansin kong nakatitig sya saakin.. Kaya biglang sumikdo ang dibdib ko..

"just what? ". She continue waiting my answer i guess.

Uhm.. I mumbled and took a deep breath saka pilit nalang na ngumite sa kanya.

"Wala.. Wala yun..don't mind me janella, I'm fine".
Masuyo kong sabi nalang, bago ko na sya inalalayang bumalik na kami sa loob ng hospital room nya.

"Come on babe,  lets just eat i know your starving". Aya ko na rin sa kanya na agad nya namang inayunan.

"Sige!"

Pagpayag nya nalang din.

*****

"Good news Atty!".

Agad na bungad saakin ni doc Sullivan after she checking out my girlfriend's condition the following morning, At habang hinihintay ko ring dumating na ang mga kamag anak ni janella including her manager and make-up artist.

"Talaga ho doc? ".

Di ko mapaniwalaang  tanong na sa resident doctor na  tumitingin kay janella.. Nandoon narin sila tita cass at ang buong pamilya ng kasintahan ko.

Okay!!  So what it is this time doc? "..is she going to be fine and hopefully her memory could bring back sooner or what? ".. Ill excitedly ask with my  widen smile.

"I could say that, coz apparently we still have to observed her..but for now i can assure you that she's Getting better".

Tugon ni doc ng nakangite saamin and it makes me feel relieve inside.

"Thanks doc".

I said ng marinig ko ang magandang balita ni doc saamin.

*******

Babe kumain ka pa nang marami ha, sabi nang doctor mo,  malapit ka na daw gumaling and hopefully sooner your memory could bring back faster..

Sabi kong nakangite kay janella sa totoo lang masaya ako sa faster recovery niya but apparently may part parin ng katotohanang iyon ang di ko maipag kakaila at yun ay ang pansamantalang pag limot nya sa akin at sa pag mamahalan namin noon.. 

And if i could just turn back time sana di na kami umabot sa ganito.. Di na sya umabot sa pansamantalang pagkalimot nya sa nakaraan naming dalawa,  and i was hoping that someday she could still remember me.. Like i was her everything. . Her life and her future partner na kahit kailan di sya iiwanan.. 

"Talaga? ".

She ask smiling that bring me back to life.

"Yes.. Babe". Sabi ko namang pilit na ngumite sa kanya.

Okay..

Tugon nya rin saka na masiglang nag umpisang humigop ng sopas kong dala dala..

Nasa kalagitnaan na sya nang pag kain na masigla nya namang nauubos ng unti unting napatingin sya sa direksyon ko kaya bigla syang napa tigil sa pagsubo at diretsong napatingin din sya saakin.. Nag tatanong ang kanyang mga mata nang mapansin ko pa.

Hey.. Why staring those eyes may dumi ba ako sa mukha?.. 
Natitigilan nyang sabi sa tunong pag tatanong saakin.

"Nope!!  Its just that I'm happy knowing that somehow unti unti ka na ring gumagaling janella, pasasaan ba at maalala mo narin ang lahat".

Makahulugan kong sabi.

Including you rain?.. She ask hanging in me.

"And how you relate on my life right before i had this amnesia right? ".

She continue that make me reluctantly smiling..

$I hope so babe". But i am not forcing you to remember me fastly coz everything takes time".

Sabi ko nalang sa kanya before she continue her meal.

Authors note:

Hey dito po muna update ko hehe..  Thanks for voting this story peps-) gladly appreciate it..