Hi. I am Annie Christina Tolentino.
Kitang-kita naman sa title diba? Annie name ko and I’m 18.
So, I am the main protagonist of this story.
Sawang-sawa na kasi ako sa mga pa-helpless na mga bidang babae. Di ba pwedeng palaban at maldita naman?!
Oh well…Enough of my rants na.
Background check of mine, you want???
I am a daughter of prominent professor sa isang university. Ang mama ko naman ay nagtatrabaho sa abroad.
My parents always pamper me. I am spoiled but not a brat. Binibigay ng parents ko lahat ng gusto ko pero not all the time. I have to achieve a certain goal before they give me rewards.
People say I am pretty. I’d rather not believe that I am pretty, but instead ‘may itsura’. I have chinita eyes, thin and heart-shaped lips, matangos na ilong, nice shape ng katawan and average ang height. I love my hair the most. Originally wavy siya but when I entered high school, nagparebond nako. Natural brownish ang color niya.
I have a good academic standing too sa university namin. Mana daw sa father ko na super talino. I don’t study naman. Hilata lang sa kama, internet 24/7 and always nanonood ng tv----yana ang daily routine ko. Kung magbabasa naman ako ng lessons and notes ko, scan2x lang then I’m done! Siguro meron talaga akong intelligence na di na kinakailangan ng study.
AB Political Science student ako and I am an aspiring lawyer. Choice ko to. Gusto ko ng challenge eh! At isa pa, sawang-sawa nako sa mga nagpapakatangang nilalang dito sa Earth! It’s time na I make a move na!
Friends…..I have lots of them. Elementary classmates, high school classmates, college classmates. Madami sila. Pero wala talaga akong real friend.
I have some friends who I call close friends. Sila yung always kong nakakasama sa school, always seatmates sa room, always kasama maglunch, always kasabay maglakad sa university grounds and always kausap.
I also have these special friends. I call them special kasi we have a small secret na kami lang ang nakakaalam. I text them all the time, chat with them all the time sa Facebook. I love them.
I have these bestfriends too. But I really am not comfortable with them na habang tumatagal na.
These friends of mine, wala akong tinototoo sa kanila honestly. Yung inaakala mong magka-vibes kaau, then later on madiscover mo na inis na inis ka pala sa ugali nila.
Ganun ang nararamdaman ko.
I don’t want to ruin our friendship kaya ang ginagawa ko is nakikipagplastikan ako sa kanila.
Being two-faced is mean right???Pero ito lang ang magagawa ko para di ko sila masaktan. Kasi kapag pinalabas ko pagkamaldita ko, wala ng matitira sakin.
This is how I live my life right now. Nabubuhay ako bilang isang FAKE PERSON.
I wonder kung sino ang makakakilala sa tunay na ako? Yung tipong magiging comfortable akong ipakita, sabihin at gawin ang mga totoong gusto ko.
Napapagod nako.
