Bip...Bip...Bip...Biii...
Her sabah nefretle uyanmasına sebep olan alarmın melodisi değildi bu duyduğu ses.Duyduğu ses onu bu hayata bağlayan kalbinin,belki de son çırpınışlarıydı.İnsan,adaleti olmayan bu ölümlü dünyadan ayrılacağı günü seçemiyordu.Cesaretsizdi.Geride kalan olmaktansa bırakıp giden olmayı tercih ederdi her zaman.Burada yatan gerçekten kendisi miydi ?
"Neden herkes bırakıyor ?"cevap vermiyorum bu söylediklerine,veremiyorum.Gözlerimi açamıyorum.Delirecek gibiyim.
"Özür dilerim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşam Durağı
Science FictionKelebeğin ömrünün bir gün olduğu ölümlü dünyada ne kadar kalabiliriz ? Ölenleri geri getirebilir miyiz ? Yoksa onların yanında kalmak için savaşır mıyız ? Her durakta bir kişiye veda ediyorum.
