Polisler, ambulans ve komşular... Bir çok insan evin önündeydi.
Ben ise salonda oturmuş deli gibi düşünüyordum. Ağlayamıyordum, bağıramıyordum. Sesim çıkmıyordu.
Seni öyle görünce direk senin bacaklarından tutup ipten kurtarmaya çalışmıştım o narin boynunu.
Seni yere indirdikten sonra direk ambulansı aramıştım.
Başını göğsüme yaslayıp öylece beklerken ne zaman ambulans geldi ve seni kollarımdan aldılar bilmiyordum.
Galiba bir tür şok içerisindeydim. Sol koluma yapılan iğne vücudumu uyuşturmaya başlamıştı.
Koltuktayken yanıma bir kaç polis gelip ifademi aldılar. Gelen polislerin birinin elinde sana aldığım buket vardı.
Koltuğun önündeki küçük masaya onu bıraktı ve baş sağlığı dilercesine omzumu patpatladı.
Elindeki zarfı bana uzatıp senin masanın üstünde bulduklarını, zarfın üzerinde 'Benim biricik Kookie'me ' yazdığını söyledi.
Zarfı açıp okumak istiyordum fakat içindeki yazanlardan korkuyordum.
İçindekileri okursam beni yalnız bırakıp giden seni affetmekten korkuyordum.
En önemlisi içinde arkandan gelmemi istemediğin yazacak diye korkuyordum Hwa Young.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Number The Stars » Jungkook ✓
Short StoryBazı insanlar doğuştan mı delidir yoksa onları delirten birşey mi vardır? Aslında doğrusu şu; insanlar delidir. Bazıları bunu içerisinde saklamayı başarır. Bazılarını ise birşeyler tetikler ve delirmesine, kendine zarar vermesine sebep olur. Hwa Yo...